zamanzaman kendinedokunduğunu ve o anlarda kendine zorla ve
şiddet uygula-yarak sahip olmaya çalışan, canını yakan bir erkeği düşledi- ğini, sır olarak söyledi.
Heyecanlanmam için aynaya bak-mam yettiğinden söylediklerine çok şaşırdım. Bana kendimedokunup
dokunmadığımı sordu, hayır dedim. Kendi kendi-me oluşturduğum bu dünyayı yıkmak istemedim.
Bedenimve aynadan oluşan bana ait bir dünya bu ve arkadaşımın so-rusunu evet diye yanıtlamak bu
dünyayı aldatmak anlamına gelecekti.
Gerçekten iyi hissetmeme yol açan şey hayranlıkla bak-tığım ve sevdiğim aynadaki o yansıma, gerisi
yalan. Rast-lantılarla doğan ve sıradanlıkla devam edip giden arkadaş-lıklar öylesine yüzeysel ve yapaylar
ki. Hepsi yalan... Za-man zaman okuldaki birkaç oğlana armağan olarak sundu-ğum kaçamak öpücükler
de yalan. Dudaklarımı dudaklarınadeğdirdiğimde ani bir tepki ile geri çekiliyorum ve dilleriniacemice
ağzıma soktuklarında uzaklara kaçma isteği duyu-yorum. İçinde bulunduğum ruh halini yansıtmayan ve ona
çok aykırı düşen bu ev de yalan aslında. Aniden, duvardakibütün tabloların çivilerinden kurtulup yerlere
düşmelerini, paramparça olmalarını, pencerelerden dondurucu kesif birsoğuğun içeriye dolmasını ve
dışarıda cırcır böceklerininşarkıları yerine köpeklerin uzunuzun ulumalarını dilerdim. Günlük, ben aşk
istiyorum. İçimdeki buzların erimesini,buzdan sarkıtlarımın çatlayıp kırılmasını, kalbimin eriyipakmasını,
güzellik ve tutku nehirlerinde boğulmayı istiyo-rum.
8 Temmuz 2OOO
Sokaklar bağrış çığrış. Bu boğucu yaz gününde dışarıdangülme sesleri çınlıyor. Neşeli bir akşam geçirmek
için evdençıkmakta olan yaşıtlarımın parlak, canlı ve kaygılı gözleri aklıma geliyor.
Bütün gece sahilde, gitar eşliğinde şarkılarsöyleyecekler. Kimileri karanlığın her şeyi örttüğü kuytula-ra
çekilecek ve birbirlerinin kulaklarına aşk sözcükleri fısıl-dayacaklar. Kimileri ise yarın sabah, içinde sürüp
giden ya-şamı koruyan, gizemini saklayan, güneşin ısıtmaya başladı-ğı denizde yüzecek. Evet,

<< 1 [2] 3 4 ... 107 >>