tuşların çıkarttığıbipbip
sesleri odam-da çınladı. Ona yanıtlamayacağını, teşekkür etmeyeceğini,hatta okurken güleceğini bilebile
kutlama mesajı yolladım.Yazdığım son satırı okurken kendini tutamayarak gülecek- tir: "Seni seviyorum,
değerli olan da zaten bu".
4 Mart 2OOI
Deftere son yazı yazışımdan bu yana epey zaman geçti ve hemenhemen hiçbir değişiklik yok. Geçen bu
süre içindeoradan oraya sürüklendim ve dünyanın yerli yersiz tüm so-runlarını omuzlanma yükledim.
Çevremde yalnızca ikiyüz-lülük görüyorum ve dışarı çıkma fikri bile beni hasta etme- ye yetiyor. Nereye
çıkacağım? Kimle çıkacağım?
Bu süre içerisinde,Daniele’e karşı olan duygularım git-tikçe güçlendi ve şu anda benim olması için,
hatta olmasıdüşüncesiyle bile, çıldırıyorum.
Evinden ağlayarak kaçtığımdan bu yana görüşmüyoruzve geçen bu süre içinde beni hiç yalnız
bırakmayan mono-tonluk dün akşamki telefonuyla bozuldu. Geçen bu süre içinde değişmemiş olmasını
umut ediyorum. Her şeyin o"Bilinmeyen" ile tanıştığım sabahki gibi kalmış olmasını di-liyorum.
Sesini duymak beni uzun ve ağır bir uykudan uyandırdı.İşlerin nasıl gittiğini, geçen bu süre içerisinde
neler yaptığımı, daha sonra da gülerek,memişlerimin büyüyüp büyüme-diğini sordu, doğru olmadığı halde
büyüdüklerini söyledim.
Havadan sudan konuşmamız bitince, ondan ayrıldığım sa-bah söylediğim şeyi, o şeyi yapmak istediğimi
yineledim. Tüm bu geçen aylar boyunca arzudan paramparça olmuş-tum, öfkemi kendimden çıkarırcasına,
binlerce kez hazzaulaşarak kendime dokunmuştum. Arzu, ders saatlerinde bilebana egemen oluyordu.
Böyle zamanlarda, kimsenin bana bakmadığından emin olduktan sonra, "Gizem"i sıranın de-mir kenarına
dayıyor, bedenimle hafifçe bastırıyordum.
Nasıl olduysa dün, telefonda, benimle dalgageçmedi .Tam tersine ona güvenip sırrımı açıklarken beni
sessizcedinledi, bunda garipsenecek herhangi bir şey olmadığını, ki-mi arzular duymamın doğru ve sağlıklı
olduğunu söyledi.
"Hatta," dedi, "Seni uzunca bir süredir tanıdığıma

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 107 >>