sonun-da çürüyecek ve nektarını da solucanlar emecek.
Birden gözlerimfaltaşı gibi açıldı, yüzüme ateş bastı.Ani bir hareketle öğretmenime doğru döndüm ve
"Kalk gidelim, istemiyorum," dedim.
Ne olduysa tam da bedenimin tümüyle kendini koyuve-receği anda olmuştu... ZavallıFlavio , zavallı
bay vücut, za-vallı diğerleri, zavallı ben... Bir anda herkesi, her şeyi ve de kendimi bir kenara bıraktım,
hızla üstümü giyindim ve göz-lerimde yaşlarla uzun koridoru geçtim, kapıyı açtım ve yol-da park etmiş
olan arabanın yanına koştum. Evi ve beni sar-malayan yoğun sis nedeniyle arabanın
camlanbuğulanmıştıDönüşyolunda tek bir kelime edilmedi. Yalnızca, evingiriş kapısına geldiğimizde,
"Sana yazdığım mektup konu-sunda hiçbir şey söylemedin?" dedim.
Uzun bir süre sessiz kaldı ve sonra, "ElvedaLolita !" de-di.
2,0Haziran.6:5O
Dudaklarımı telefon ahizesine dayadım ve uykudan yenikalkmış sesini duydum. "Seni yaşamak
istiyorum," dedim incecik sesimle fısıldayarak.
24 Haziran
Gece oldu sevgili Günlük ve evin dışında, terastayım, deni-zi seyrediyorum.
Öyle dingin, öyle sessiz, sakin ve yumuşacık ki; ılıma"hava dalgalan yatıştırıyor ve çok uzaktan
gelen sesler"11’ huzurlu ve kırılgan seslerini duyuyorum... Ay bir görünüpbir kayboluyor; gizlenmiş,
bağışlayan ve hoşgörülü bakışıy-la beni izliyor.
Ne yapabileceğimi soruyorum ona.
"Yürekteki pasları kazımak zordur," diyor.
Yüreğim... Olduğunu unutmuştum bile. Belki de varlı-ğından hiç haberim olmadı.
Filmlerdeki duygusal sahneler beni hiç etkilemedi, içeri-ği yoğun bir şarkı beni hiç duygulandırmadı ve
ben aşka hepyarı yarıya inandım, onu gerçekten tanımanın olanaksız ol-duğunu düşündüm. Belki de
sadece herkesten gizlediğim, derinlerde bir yerlerde sakladığım aşkı kimse çekip ortayaçıkartmayı
öğretmediği içindir. Bir yerlere gömülü kalmıştı, birilerinin kazıp oradan çıkartması gerekiyordu... Ve ben
deaşkın sürgün olduğu bir evrene, arzularımla dalarak onu bul-maya çalıştım. Hiç kimse, hem de hiç
kimse beni

<< 1 ... 100 101 [102] 103 104 ... 107 >>