duymamıştım...
Bu sabahscooter’ımı aldım ve şehir merkezindeki evinegittim. Sabahın çok erken saatiydi, şehrin
büyük bir bölümüuykuya devam ediyordu, caddeler hemenhemen boştu. Geçen kamyonlar bana
korna çalıyorlar ve laf atıyorlardı.
. Benidaha güzel ve parıltılı yapan neşemin farkına vardıklarınıdüşündüğümden ben de onlara
gülümsüyordum.
Evinin kapısına geldiğimde, her zamanki gibi feci erkengelmiş olduğumu fark ettim. Motorun üzerine
oturdum, okulçantamı açtım ve bu sabah sınıfta işlememiz gereken Yu-nanca dersimin kitabını çıkartarak
konunun üstündengeç-meyebaşladım. Birisi ile yatmak için okulu kırdığımı öğret-menlerim ah bir duysa!
Tedirgindim, okuduklarımdan tekkelime anlamadan sayfaları çevirip duruyordum, kalbim kütkütatıyordu,
kanımın damarlarımda son sürat aktığını deri-min altından hissedebiliyordum. Kitabımı kaldırdım ve motosikletin
aynasında saçımı başımı düzelttim. Badem biçi-minde olan pembe gözlüklerimin nefesini
keseceğine veüzerimdeki pançoya hayran olacağına emindim. Dudakları-mı hafifçe ısırarak gülümsedim
ve kendimle gururlandığımıfark ettim. Saat dokuza yalnızca beş vardı ve kapıyı biraz er- ken
çalsamdünyanınsonu gelmeyecekti.
Zile bastım ve pencerelerden birinde üstü çıplak olarakdikildiğini gördüm. Ahşap kepengi kaldırdı, sert
ve alaycıbir ifade ile: " Daha beş dakika var, olduğun yerde bekle, sa-at tam dokuzda çağıracağım,"
dedi. Aptalaptal güldüm.Şimdi geri dönüp bir kez daha düşündüğümde, aslında yap-tığının, aramızdaki
ilişkide kimin kural koyucu, kimin kuraluygulayıcı olduğunu anlatmak olduğunu anlıyorum. Balkona çıktı
ve "Gelebilirsin," dedi. Merdivenler kedi sidiği ve porsumuş çiçek kokuyordu.Kapının açıldığını
duydum. Hiçbir şeye geç kalmak isteme-diğimden merdivenleri ikişerikişer atlayarak çıktım. Kapıyı
açık bırakmıştı, yavaşça seslendim. Mutfaktan tıkırtılar geli-yordu, oraya yönelmek için odayı geçerken
ortada bir yerdekarşılaştık. Çilek tadını anımsatan dudakları ile sertçe ama güzel bir öpücükle

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 107 >>