tenimin her birsantimetresini
ıslatmıştı, tembel ve üşengeç bir sümüklübö-ceğin salgısının izini bıraktığı gibi. Teni, bir yaz sabahı öp-meye
doyamadığım o ıslak ve parlak bedene ait değilmiş gi-biydi; dudakları çilek tadında değildi, hatta hiç tadı
yoktu.Bana bir ödül olarak sunduğunu sandığı o gizli hamlesiniyaptığı anda, daha çok domuz homurtusuna
benzeyen o hı-rıltısını da çıkarttı. Üzerimden kalkıp benim uzandığım de-niz hasırının yanında duran kendi
hasırına yüzükoyun uza-nırken, omuzlarına binmiş bir yükten kurtulurmuş gibi içiniçekti. Yan uzandım ve
sırtının kıvrımlarını beğeniyle seyret-tim. Bir an içimde uyanan dokunma isteğiyle elimiuzattiy -sam da
tepkisinden ürkerek geri çektim. Bir ona, bir deniz-deki kayalara bakıyordum. Bakışlarımı hafifçe
kaydırırkenortada asılı duran ay gözüme ilişti. Keyifle aya bakmayı sür- dürdüm. Sonra gözlerimi kısarak
yuvarlaklığını ve tanımla-namaz güzellikteki rengini görme merkezime aldım.
Sanki birden daha önce anlamadığım bir şeyi şimdi anla-mışım gibi, sanki daha önce ulaşılamaz olan bir
sırra ermişim gibi aniden dönüverdim ve "Seni sevmiyorum!" dedimusulca, kendi kendime söylüyormuşum
gibi. Bunu düşünmeye zamanım olmamıştı bile.Bana doğru döndü, gözlerini açtı ve "Ne
saçmalıyorsunsen?" diye sordu.
Başımı çevirmeden, bir süre yüzüne baktım ve öncekin-den daha yüksek sesle, "Seni sevmiyorum!"
dedim.
Bir süre sessizce durduktan sonra yeniden bana sırtınıdöndü. Biraz öteden araba kapısının kapanma
sesi ile gençbir çiftin gülüşmeleri duyuldu. Yüzünü, rahatsız olduğunugösterir bir ifadeyle onlara doğru
döndü ve "Ne bok yiyorbunlar... Düzüşmek için burayı mı buldular, beni rahat bı-raksalarya !" dedi.
Tırnaklarımdaki parlatıcının parıltılarını incelerken. "Sa-nırım onların da istedikleri yerde birbirlerini
becerme hakla-rı var, değil mi?" dedim.
"Bak tatlım... Başkalarının ne yapıp ne yapamayacakları-nı sen söyleyemezsin. Kararları hep ben
verdim ve veririm,hatta ve hatta senin hakkındaki kararları da

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 107 >>