hep ben verdim,bundan böyle de yine
ben vermeye devam edeceğim".
O konuşurken sıkıldığımı belli ederek yüzümü döndümve nemli hasırıma uzandım. Sinirlisinirli
omuzlarımdansarsmaya ve sıktığı dişlerinin arasından anlaşılmaz sesler çı- kartmaya başladı.
Kıpırdamadım, bedenimdeki hiçbir kashareket etmiyordu.
"Bana böyle davranamazsın!" diye avazı çıktığı kadarhaykırıyordu, "Sen beni böyle fırlatıp
atamazsın! Ben ko-nuştuğum zaman beni dinlemek zorundasın ve sakın arkanıdönmeye kalkma, anladın
mı?"
O zaman hızla döndüm, bileklerinden sıkıca kavradım veellerimin arasında güçsüzlüklerini fark ettim.
Ona acıdığımıve kalbimin sıkışmakta olduğunu hissettim.
"Benimle konuşsaydın seni saatlerce dinleyebilirdim,keşke dinlememe fırsat verseydin." dedim usulca.
Bedeni gevşedi. Gözlerini kıstı ve aşağıya doğru çevirdi.
Hıçkırarak ağlamaya başladı. Utancından yüzünü elleriy-le kapatmıştı. Sonra yeniden hasırın üzerine
bacaklarını kı-vırarak uzandı. Kıvrık bacaklarıyla daha çok masum ve ko-runmasız bir çocuğa benziyordu.
Yanaklarından öptüm, sessizce hasırımı katladım, orayaburaya dağılmış eşyalarımı toplayarak yeni
gelen genç çiftedoğru döndüm. Birbirlerine sarılmışlardı. Koklaşıyorlardı.Genç kız erkeğin boynuna
sarılmış, kokusunu içine çekiyor-du. Bir an için durdum ve onları seyrettim. Dalgaların çı-karttığı hışırtı
arasında "seni seviyorum" diye fısıldaştıkları-nıduydum.
Beni eve kadar getirdiler. Rahatlarını kaçırdığım içinözür diledim, defalarca teşekkür ettim. Tam
aksine, bana yardım edebilmiş olmaktan ötürü mutluluk duyduklarınısöylediler.
Bu satırları yazarken suçluluk duyuyorum. Günlük. Islakkumların üzerinde onu ağlarken, acınacak
haldeyken bırak-tım, ona katı davrandım, bir alçak gibi uzaklaştım. Kendisi-ni kötü hissetsin diye yalnız
bıraktım. Bütün bunları onuniçin yaptım, biraz da kendim için. Bugüne kadar beni hep ağlattı ve beni
sarıp sarmalamak, teselli etmek yerine be-nimle dalga geçti. Yalnız kalmak onun için dram olmaya-cak.
Benim için

<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 ... 107 >>