bilmediğimden afallayarak baktım. Ürkek
birte -Şekkürleoradan yavaş adımlarla uzaklaşıyordum ki, her zaman böyle bir fırsatın kolaykolay
elimegeçemeyeceğini dü-şündüm. Telefon numaramı, bana verdiği kâğıdın arkasınayazıp geri döndüm ve
kâğıdı ona iade ettim.
39
"Ne yapıyorsun? Başkalarının yaptığı gibi fırlatıp atmak-tansa bana geri mi veriyorsun?" dedi gülerek.
"Yooohayır,Roberto’ya vermeni istiyorum," dedim.
Şaşkınşaşkın , "Roberto’dabu kâğıtlardan yüzlerce var,"dedi.
Dudaklarımı hafifçe ısırarak, "Robertodaha çok arkasın-da yazılı olanla ilgilenecektir," dedim.
Daha da şaşırarak, "Aaşimdi anladım," dedi. "Biraz son-ra onu göreceğim ve emin ol unutmam,
veririm".
"Çok teşekkür ederim," dedim. Yanağından usulca öp-mek isterdim.
Birkaç adım atmıştım ki çağırıldığımı duyarak döndüm.Koşarak bana doğru geliyordu.
"Bu arada benim adımPino . Tanıştığımıza memnun ol-dum. SenMelissa’sın değil mi?" dedi nefes
nefese.
"Evet adımMelissa ... Görüyorum ki kâğıdın arkasınıokumak için fazla beklememişsin".
"Eeeene yapalım..." dedi gülerek, "Merak zeki insanlaraözgüdür. Sen meraklı mısındır?"
Gözlerimi kapatarak, "Aaah! Hem de nasıl!" dedim.
"Gördün mü bak. O zaman sen de zeki bir kızsın".
Egomun açlığını gidermiş, keyiften doymuş bir halde se-lam verip ayrıldım. Okulun karşısındaki meydana,
her za-manki toplanma yerimize doğru yürüdüm. Kötü hava nede-niyle meydan neredeyse boştu.
Motosikletimi almadan öncebiraz oyalandım, çünkü bu saatte yollarda,scooter kullanıyor olsan bile,
yoğun trafik olur. Birkaç dakika sonra cep te-lefonum çaldı.
"Alo?"
"Eee... Selam, benRoberto ".
"Vaaay! Selam".
"Beni şaşırttın biliyor musun?"
"Gözüm karadır. Beni atamayabilirdin de. Yüzüme kapıçarpılması riskini göze aldım".
"Çok iyi yapmışsın. Okula bir uğradığımda telefon nu-maranı istemeyi ben de düşünüyordum.
Çekindim biliyormusun... Kız arkadaşım sizin okulda okuyor da..."
"Yaaa, demek boşta değilsin".
"Evet ama... Pek de umurumda değil ".
"Ben de pek

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 107 >>