birkişilikten
diğerine dönüşümü beni neşelendiriyor. Benimtam tersim. Ben her zaman aynı, her zaman ben, her
zamanbizzat kendim gibiyim. Tutkum herhangi bir yerde olabili-yor, şeytanlığımın olabildiği gibi.
I Aralık 2OOI
İki gün sonra doğum günüm olduğunu söylediğimde sevinç-le haykırdı: "Güzel, sıra dışı bir biçimde
kutlamalıyız o hal-de!"
Güldüm ve "Roby, dün yeterince güzel bir kutlama yap-tık. Memnun kalmadın mı yoksa?" dedim.
"Aaaolmaz... Doğum günün özel olacak dedim. SenPi -no’yutanıyorsun değil mi?"
"Tabii ki tanıyorum," diye yanıtladım.
"Beğeniyor musun?"
Yanıtın beni ondan uzaklaştırabileceğinden kaygılanarak"ir an duraksadım ama, sonra doğruyu
söylemeye karar verdim: "Evet, oldukça".
"Çok iyi. O halde seni yarın değil öbür gün almaya ge-lirim".
"Olur," deyip telefonun ahizesini, bu imalı konuşmasınınsonucunu merak ederek yerine koydum.
Ona güveniyorum.
3 Aralık 2 O Ol4:30
On altıncı doğum günüm. Burada kalmak istiyorum, dahaileriye gitmeden... On altı yaşında insan hem
kendi eylemle-rinin sorumluluğunu üstleniyor, hem de rastlantıların ve ön-görülemeyenlerin kurbanı
oluyor.
Giriş kapısından çıktığımdaRoberto’nun sarı arabasındayalnız olmadığını gördüm. Karanlığa karışmış
puronun ko-yu siluetini görünce durumu anladım."Hiç değilse doğum gününde evde
kalabilirdin,"demiştiannem, evden tam çıkmak üzereyken. Kulak asmamış, dairekapısını yavaşça
kapatırken, sözlerini yanıtlamamıştım bile.Kendini Beğenmiş Melek Surat gülerek
banabakıyorduvebenPino’nun arkada oturduğunu fark etmemişim gibiarabaya bindim.
"Eee?" demiştiRoberto başıyla arabanın arka koltuğunuişaret ederken, "Hiçbir şey söylemeyecek
misin?"
Başımı çevirdim ve arkada yayılmış oturanPino’yu gör-düm. Gözleri kıpkırmızıydı ve gözbebekleri
genişlemişti.Gülümsedim ve ""Ne o çektin mi?" diye sordum.
Başıyla evet diye yanıtladı veRoberto , "Üstüne üslükkoca bir şişe de yaşam suyu içti," dedi6
"Anlaşılıyor," dedim, "Kafayı bulmuş".
Şehrin ışıklan arabanın camlarına yansıyordu,

<< 1 ... 28 29 [30] 31 32 ... 107 >>