bana doğrusavurduğunda garip bir ürperti
duydum, kısa bir an için göz göze geldik. Öylesine yoğun bir andı ki ve öylesine derin veetkileyiciydi ki
korktum, hem de gerçekten, çılgınca kork-tum. Tersters ama canlı bakıyordu. Hiç de aptal durmuyor-du
ve "İçeride ölümle karşılaşacaksın. Yüreğini yitirdiktensonra bir daha geri alamayacaksın yavrum.
Ölürsün ve biri-leri gelip mezarının üstüne toprak atar. Tek bir çiçek bile ko-yulmaz," diyordu.
7.Nenia , eski dönemlerde cenaze alaylarında söylenen ve tekdüze biçimde yinelenen bir çeşit ağıttır. Metindeki nakarat, günümüz
gerçeğine uyarlanmıştır. Sicilya lehçesi ile söylenmekte -dir.
ViaEtnea’dadolanırlar/ışıklar aydınlatmaya çalıyorlar/aman bu ne ayaz/ Bir sürü ufaklık/ kotlarını giymişler/ gösteriş içinkafelerin
önündeler/ GeceKatanyane hoştur/ ayın parlak ışıl-tısı altında/ Ateş kırmızısı dağlarda/ âşıkları bu alev birleştirir, (ç.n.)
Tüylerim dikendiken oldu, o cadı beni büyülemişti. Amakulak asmadım, bana doğru gelmekte olan
o iki yakışıklı vetehlikeli delikanlıya gülümsedim.
Pinozar zor ayakta durabiliyordu. Yol boyunca ağzınıhiç açmamıştı,Roberto ile ben de her zaman
olduğu gibi pekkonuşmam iştik.
Robertopantolonun cebinden bir tomar anahtar çıkarttıve içlerinden bir tanesini kilide soktu. Giriş
kapısı gıcırdadı,açmak için biraz itti ve sonunda arkamızdan gürültüyle ka-pandı.
Ben hiç konuşmuyordum, soracak bir şeyim yoktu, ne yapmaya giriştiğimizi gayet iyi biliyordum.
Yılların yıprat-tığı merdivenlerden çıkmaya başladık. Apartmanın duvarla-rı öylesine harap duruyorlardı ki
birden yıkılabileceklerini,bizim de altında kalıp ölebileceğimiz aklıma geldi ve ürk-tüm. Çatlaklar vardı,
hem de bir sürü. Beyaz ışık veren lam-balar, mavi badanalı duvarlarda sanki şeffafmışlar gibi biretki
bırakıyordu. İçeriden müzik sesinin geldiği kapınınönünde durduk.
"İçeride birileri mi var?" diye sordum."Yoohayır. Çıkmadan önce radyoyu açık bırakmışız,’"diye
yanıtladıRoberto .
Pinodoğruca tuvalete gitti, kapıyı

<< 1 ... 30 31 [32] 33 34 ... 107 >>