aceleci adımlarla ve el ele
tutuşarak o tarafadoğru yöneldik. Sonradan beni yatağa atmayacak ve benim de kendimikoyverip
gitmeyeceğimi bildiğim birisiyle koş-mak ne güzeldi. Hayatta bir kez, hiç değilse bir kez, ne za-man,
nerede yapılacağına, ne kadar süreceğine ve ne kadar tutkulu olacağına ben karar vermek isterdim.
"Evde kimse var mı?" diye fısıldadım merdivenleri çı-karken, sesim yankılandı.
"Yo, hayır," diye yanıt verdi nefes nefese. "Noel tatilinedeniyle herkes evine döndü.
YalnızcaGianmaria var amabu s.ı.meo da dışarıda". Verdiği yanıttan hoşnut kaldım.Onu izlerken bir
taraftan da çaktırmadan duvardaki aynadakendime bakıyordum.
Evinde az eşya vardı ve sanki yarı yarıya boş gibiydi. Ev-de dört erkeğin yaşadığı anlaşılıyordu.
Kötü bir koku vardı.Spermin baskın kokusu ve dağınıklık odalara egemen ol-muştu.
Alışveriş paketlerini yere fırlattık ve sırılsıklam olmuşpaltolarımızı üzerimizden çıkarttık.
"Benim kazaklarımdan birini ister misin, seninkiler kuru-yuncayakadar hiç değilse?"
"Olur, teşekkür ederim," diye yanıtladım.Çalışma odası ve aynı zamanda yatak odası olan
odayagirdiğimizde, dolabını hissedilir bir çekinceyle araladı ve tü-müyle açmadan önce bana, gidip biraz
önce yerde bıraktığı- mız alışveriş paketlerini almamı söyledi .
Geri döndüğümde alelacele dolabın kapağını kapattı. Sı-rılsıklam ve şakalaşarak, "Ne saklıyorsun orada,
öldürdüğünkadınlarını mı?" diye sordum.Güldü ve "Aşağı yukarı," dedi.
Söyleme biçimi dikkatimi çekti ve başka soru sormamam için paketleri elimden koparırcasına çekip
aldı. "Hadi gösterbakalım küçüğüm, neler aldın?"
İki eliyle ıslak paketleri açtı ve kafasını, Noel armağanı alan çocuk gibi paketlerin içine gömdü.
Gözleri parladı veparmağının ucuyla siyah bir külotu çekip çıkarttı.
"Ooo... Bununla ne yapıyorsun bakalım? Kimin için gi-yiyorsun bunları? Okula giderken giymek için
almadın sanırım...
"Sırlarımız var bizim," dedim alaylı, bir şeylerden kuş-kulanacağından emin olarak.
Afallamış bir şekilde bana

<< 1 ... 38 39 [40] 41 42 ... 107 >>