şimdiki zamanla harmanlanmış geçmiş za-man
kokusunu içime çektim. Saçlarımı açtım ve o koruyucugeçmişin kapladığı omuzlarıma bıraktım. Onları
çözdüm,kokladım ve yüzümde, biraz sonra gözyaşlarına dönüşecekbir gülümsemeyle yatağıma girdim.
Usulca.
9 Ocak 2OO
Ernesto’nunevindeki sırların sayısı çok fazla değildi.Ernes -to’ya, onun evinde yaşadıklarımın, bende iki
erkeği, bir di-ğerinin içinde görme arzusunu uyandırdığını itiraf ettim.Evet, iki erkeğin birbirlerini
becermelerini görmek istiyo-rum. Beni, şimdiye kadar düzdükleri şiddette ve çirkinlikte,iki erkeğin
düzüşmelerini görmek istiyorum.
Kendimi frenleyemiyorum, nehir sularına kapılmış hızlaakıp giden bir dal parçası gibi hissediyorum.
İçimde, çok de-rinlerdeki benin, beni çevreleyen dünyaya çarpaçarpa orta-ya çıkmasına izin veriyorum.
Başkalarına hayır, kendimeevet demeyi öğreniyorum. Öğreniyorum.
"Melissa, sen tam bir kâşifsin. Nasıl desem... Bir hayalgücü ve düşlem madenisin," dedi, yeni
uyananlara özgü se-siyle.
"Yemin ederimErnesto , bedeli neyse öderim," dedim sa-rılmaya devam ederken.
"O zaman?" diye sordum kısa bir sessizlikten sonra.
"O zaman ne?"
"Yaaaişte, nasıl desem... Hani sen aynı sahadasınya ...Kendini seyrettirecek kimseyi tanımıyor
musun?"
"Hadi oradan! Neler karıştırıyorsun? Usluuslu kendi iş-lerinle ilgilenemez misin sen?"
"Uslu sözcüğünün bana pek yakışmaması bir yana," de-dim, "Kendi işlerin derken neyi
kastediyorsun?"
"On altı yaşındakilerin işlerini kastediyorum,Meli . Senbir genç kız, o bir delikanlı. Aşk, yeterince
düzenli cinsel ya-şam".
"Bence asıl sapkınlık bu söylediklerin!" dedim öfkeyle."Düz bir hayat eninde sonunda... Cumartesi
akşamları Bü-yük Tiyatro Meydanı’nda, pazar sabahları deniz kıyısındakahvaltı, hafta sonlarında
görkemli tekdüze sevişmeler, ebe- veynlerle içli dışlı ilişkiler falan filan...Yoo, teşekkür ede-rim. Ben
yalnız kalmayı tercih ederim!".Yine sessizlik.
"Kaldı ki ben böyleyim işte ve hiç kimse için değişmek istemiyorum. Hem şu

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 107 >>