Düşüncelerimde bana eşlikeden üç
yıldız, gerçeklikte değil.
21 Şubat
Annemle, hafif bir nefes darlığı çeken kediciğimi muayene etmesi için veterinere gittik. Doktorun
eldivensiz ellerindenürküp usulca miyavlıyordu, ben de güç vermek için tatlı söz-ler söyleyerek başını
okşuyordum.
Arabada annem derslerimin nasıl gittiğini ve erkeklerlearamın nasıl olduğunu sordu. Her iki soruya
da belirsiz ya-nıtlar verdim. Yalan söylemek artık bir kural, aksini yapmakgarip geliyor artık...
Ondan beni, matematik öğretmenimin evine bırakmasınıistedim, dersimin olduğunu
söyledim."Aaaiyi, böylece sonunda tanımış olurum!" dedi heye-canla.
Bir şeyden şüphelenmemesi için herhangi bir şey söyle-mdim. Öte taraftanValerio’nun erya da geç
annemle tanışmayıbeklediğini biliyordum.
Neyse ki bugün giyimi biraz daha ciddiydi.Annemgaripbir biçimde, onu asansöre kadar götürmemi
istedi veba -a
’ ’Hoşuma gitmedi. Kötü huylu birine benziyor," dedi.
Umursamazca omuz silktim ve görevinin bana matema-tik dersi vermek olduğunu söyledim,
evlenmeyecektimyaonunla. Annem, insanları yüzünden okuduğunu düşünür ve bu beni gıcık ediyor.
Kapıyı kapattıktan sonraValerio defterimi alıp dersebaşlamamız için beni sıkıştırdı. Telefon
konuşmasından hiçsöz etmedik, yalnızca kare kökler, küpler ve iki bilinmeyen-li denklemlerden
konuştuk. Gözlerini öyle iyi saklıyordu kiaklımdan, "acaba mı"geçmedi değil.Ya o telefon konuşma-sı,
beni komik duruma düşürmek için yapıldıysa? Ufacık daolsa bir gönderme, çağrışım, bir söz bekledim
ama hiç eser yok!
Defterimi kapattı. Düşündüklerimi hissetmiş gibi, "Cu-martesi gecesi kimseye söz verme ve ben
telefon etmeden de
sakın giyinme," dedi.
Aptalaptal baktım ama hiçbir şey söylemedim. Sözlerini umursamadığımı gösterir bir ilgisizlikle,
kapattığı defterimiaçtım ve x vey’lerin arasına küçük harflerle yazdığı notu
okudum:
Bir cennet gibiydiLolitam , alevlere gömülmüş bir cen-net.
Prof.Hubert
Yine de hiçbir şey söylemedim, birbirimizle vedalaşırkenyeniden

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 107 >>