randevuyu hatırlattı. Nasıl
unutabilirim ki...
22 Şubat
Saat birdeLetizia aradı ve birlikte yemek yiyebilir miyiz di-ye sordu. Olur dedim çünkü zaten saat
15.30’da sahneleyeceğimiz tiyatro oyununun genel provaları başlayacağı içinbirazoyalanmahydım .
Onu görmek istiyordum çünkü dün gece uykuyageçmeden önce onu sıksık düşünmüştüm.
Kendisi fotoğraftan çok daha güzel ve tabii canlıydı. Bar-dağıma şarap koyarken yumuşak ellerine
gözüm takıldı.Sonra hemen kendi ellerime baktım. Sabah ayazındascootersürmekten kızarmış, kurumuş
ve şebek ellerine dönmüştü.
Akla gelebilecek her konuya girdi ve her şeyden söz etti.Bir saat içerisinde yaşamının tüm yirmi yılını
anlatabilmiş-ti. Ailesinden, zamansız ölen annesinden, Almanya’ya giden babasından, evlendiği için ara
sıra görüşebildiği ablasından, öğretmenlerinden, okuldan, üniversiteden, ilgi alanlarından, işinden söz etti.
Kaşlarına baktım ve güçlü bir öpme isteği duydum. Kaş-lar ne garip şeyler!Letizia’nınkiler gözleriyle
birlikte devi-niyorlar ve öylesine güzeller ki insanda bu eşsiz güzelliğiöpme isteği uyandırıyor, sonra da
yüzünü, yanaklarını, ağzı-nı... Evet, şimdi biliyorum, onu arzuluyorum. Sıcaklığını, te-nini, ellerini, salyasını,
fısıldayan sesini arzuluyorum. Başı-nı okşamak, nefesimle o adacığını ziyaret etmek, tüm bede-nine
yayılacak bir şenlik düzenlemek istiyorum. Bununlabirlikte tutukluğumun doğal olduğunu biliyorum, benim
içinyeni bir şey. Onun da benimle aynı duygular içerisinde ol-duğunu ileri süremem, belki de öyledir ama,
ben bunu aslabilemeyeceğim. Bana bakıyor ve dudaklarını ıslatıyordu,bakışları alaycıydı ve tutsak
olduğumun farkındaydım.°nıındeğil, kaprislerimin.Sevişmek ister misin,Melissa ?" diye sordu şarap koyar
-ken.
Bardağımı masanın üzerine koydum, huzursuzca baktımve olur anlamında başımı salladım.
"Evet ama bana öğretmelisin...’’.
Bir kadınla sevişmeyi mi öğretecek, yoksa sevmeyi miöğretecek? Belki de ikisi birbiriyle
örtüşüyordur.
23 Şubat5-45
Şimdi cumartesi gecesi,

<< 1 ... 60 61 [62] 63 64 ... 107 >>