başladı. Aşk, ousanmaksı -zınaradığım şey, kimi zaman bana o kadar uzak, o kadarya
-bancıymış gibi geliyor ki...
1Mart 2OO2
23:2 O
Bugün evden çıktığımda babam kanepeye oturmuş, boş göz-lerle televizyon ekranına bakıyordu.
Kayıtsız bir halde nere-ye gittiğimi sordu. O anda ona ne yanıt verirsem vereyim,yüzündeki ifadeyi, o
kayıtsız duruşunu değiştirmeyeceğini, dolayısıyla ona herhangi bir yanıt vermemin gereksizliğinidüşündüm.
"Düzüştüğüm evli adamın yeni aldığı eve gidiyorum"demeyi çok isterdim ama nasıl olsa
"Alessandra’yaders ça-lışmaya gidiyorum" dememle aynı etkiyi yaratırdı.
Kapıyı yavaşça örttüm, benimle ilgili soyut düşünceleri-ni bölmek istemedim.
Fabriziodairenin anahtarlarını bana daha önceden ulaş-tırmıştı ve orada onu beklememi, iş çıkışı
geleceğini söyle-mişti.
Daha daireyi görmedim, anla ne kadar ilgimi çektiğini.Scooter’ımı apartmanın önüne park edip loş
ve boş avluyageçtim.
Kapıcı kadının kimi aradığımı soran sesiyle yerimdensıçradım ve yüzüme al bastı.
"Yeni kiracıyım," dedim yüksek sesle ve sözcükleri he-celeyerek, ne akla hizmetse, kapıcı kadının
sağır olduğunu düşünerek. Nitekim duruma açıklık getirdi, "Sağır değilim.Hangi kata çıkacaksınız?".
Biraz düşündükten sonra yanıtladım: "İkinci kata, BayLaudanrninyeni aldığı daireye çıkacağım".
Gülümsedi ve "Aaaevet! Babanız kapıyı içeriden bir kez döndürüp kilitlemenizin doğru olacağını
söylememi istemişti" dedi.
Babam mı!.. Babam olmadığını söylememin yersiz kaça-cağını ve onu güç duruma düşüreceğini
düşünerek vazgeç-tim.
Kapıyı açtım. Anahtarın kilidin içinde döndüğü an, yap-maya giriştiğim şeyin aslında ne denli aptalca ve
anlamsızolduğunu düşündüm. Kesinlikle başlamasını istemediğimbir şeyi yapmakta olan kişi olarak ben,
tam bir aptaldım. Öğ-leden sonra beni arayıp, çok özel bir şeylerle "aşk yuvamı-zın" açılışını kutlayacağımız
için, bugünün unutulmaz biranı olarak kalacağını mankafa bir sesle söyleyenFabri -zio’nunyaptığı
anlamsızdı. En son biri bana unutulmaz biran

<< 1 ... 69 70 [71] 72 73 ... 107 >>