edilmiş,
aşağılanmış ve bo-yunduruk altına alınmış ben. Akıllarımız söz konusu oldu-ğunda, benimki ile onunki
arasında, buyrukları yalnızca benveririm. Bütün bunlar benim aklımın ürünü, ben istiyorumve egemen
güç benim. O gerçekte egemen olmayan bir güç;benim kölem olan bir güç, benim isteklerimin ve
kaprisleri- min kölesi olan bir egemen güç.
Arabayı yaklaştırdı, farları söndürdü, motoru kapattı veindi. Hiçbir şey hissetmediğimi düşündüğüm
anda, birkaçsaniyeliğine bile olsa kendimi yeniden yalnız duyumsamayabaşladım. İşte, duyuyorum,
yavaş ve sakin adımlarla yakla- şıyor ama hızlı ve soluk soluğa kalmış gibi nefes alıp veri-yor. Tam
arkamda olduğunu hissediyorum, nefesi ensemdesanki. Beklenmedik bir biçimde ürküyorum. Daha
istekli iz-lemeye başladı, bana doğru yaklaştı ve kolumdan yakalaya-rak duvara çarptı.
Sesini değiştirerek, "Güzelpopolu küçük hanımlar so-kaklarda tek başlarına dolaşmamalılar," dedi.
Bir eliyle kolumu bükerek acıtıyor, diğer eliyle yüzümüduvara doğru itiyordu, yüzümü çamurlu ve
pürtüklü yüzeyedoğru bastırdı.
"Rahat dur!" diye buyurdu.
Bir sonraki hamleyi bekliyordum. Heyecanlanmıştım,aynı zamanda da korkmuştum ve bana saldıran
sevgili tatlıöğretmenim değil de tanımadığım biri olsaydı ne yapardım "iye düşündüm. Sonra, birkaç
gece önce ruhuma durmama-Casınayapılan onca saldırıyı hatırlayınca, bu düşünceyi ak-¦mdançıkardım.
Ve ben bir kez daha şiddet istiyordum, dayanamayacağım noktaya gelinceye kadar şiddet.
Alıştımçünkü, belki de o olmaksızın yapamıyorum artık. Bir günşefkat ve incelik kapımı çalsa ve içeri
girmek istese herhal-de artık garip gelir. Şiddet beni öldürüyor, çökertiyor, kirle- tiyor ve benimle
besleniyor; ama ben onunla ve onun içinyaşıyorum, ben de ondan besleniyorum.
Boşta kalan elini pantolonunun ceplerini karıştırmak içinkullandı. Beyaz bileklerimi kuvvetle
sıkıyordu. Beni bir an-lığına bıraktı ve eliyle cebinden çıkarttığı şeyi tuttu. Mendilgibi bir bez parçasıydı
ve gözlerimi örtecek biçimde yüzü-mün

<< 1 ... 81 82 [83] 84 85 ... 107 >>