alışık
olmadığımdan yalpalıyor, denetimimi kaybe-diyordum. O, önümüzden geçen yaşlı kadınlara küfürler
sa-vuruyor, bir yandan da göğsümü kollan ile sarıyordu.
Letiziakapıyı açtığında bambaşka bir dünyayla karşılaş-mış gibi oldum. Herhangi bir ev gibiydi,
sahibinin tek kişideğil bir grup eşcinselin olduğu. Her şey düşünülmüştü. Öy- le ki kitaplıkta, kitapların
arasında, içinde prezervatifler»1olduğu bir kutu bile koyulmuştu. Masanın üzerinde eşcinseldergileri,
moda dergileri, birkaç motor dergisi ve hatta tıpdergileri bile vardı. Bir kedi odalar arasında dolaşıp
her bacağa sürtünüyordu.
Şu an bile, çalışma masamın altında bü-zülmüş uyuyan, nefes alış verişi duyulan güzeller güzeli kedimMorino’yu
okşar gibi okşadım onu.
Acıkmıştık.Letizia veFloriana , sokağın köşesindekidükkândan pizza almayı önerdiler. Onlar
çıkarkenWendysersemsersem bakan gözleri ve şapşal, mutlu yüzü ile bana bakıyordu. Sıçraya hoplaya
yürüyordu, deliye benziyordu.Onunla yalnız kalmaktan korktum. Kapıyı açıp yüksek ses-leLetizia’ya
bağırdım ve benim de onlarla gelmek istediği-mi, yalnız kalmayı canımın istemediğini söyledim. Arkada-şım
durumu kavradı hemen ve gülümseyerekFloriana’yaonun dernekte kalmasını rica etti. Pizzaların pişmesini
bek- lerken hemenhemen hiç konuşmadık. Sonra ben, "Uff.Amaaan, parmaklarım dondu!" dedim.
Letiziamuzırmuzır ama aynı zamanda da alaycı baktıve "Mmm... Bu bilgiyi verdiğin iyi oldu, dikkate
alacağım,"dedi.
Dönüş yolundaLetizia’nın bir arkadaşıyla karşılaştık.Her şeyi yumuşacıktı; yüzü, teni, ses tonu.
Öylesine tatlıydı ki içim neşeyle doldu. O da bizimle geldi ve kızlar sofrayı hazırlarken, biz divanın
üzerinde oturup biraz konuşma fır-satı bulduk. Her ne kadar açık saçık kravat deseni, finansÇevrelerinin
buz gibi soğuk evreni ile çelişkili gözükse de,"ir bankada memur olarak çalıştığını söyledi. Sesi üzgün çı-
kıyordu ama ne olduğunu sormak gereksiz bir düşüncesizlikolurmuş gibi geldi. Kendimi onun gibi
hissettim. SonraGi -anfrancogitti ve

<< 1 ... 85 86 [87] 88 89 ... 107 >>