YAZAR:GÜNEL
Möcüzeli Talehim
37-ci bölüm

Her kes xeberi eşider-eşitmez Heydergilin evine yollanmışdı. Anar hele de olayın şokundan özüne gele bilmirdi.Dünen yanında olan, onu bağrına basan anası indi heyatda yox idi..Bir gecenin içinde itirmişdiler onu. Sehere yaxın veziyyeti pisleşdiyinden Heyder el-ayağa düşüb hekim çağırmışdı amma 1 saatın içinde qadın heyata gözlerini yummuşdu..Bir insan üçün ana itkisi çox ağırdır, sene heyat veren; böyüdüb boya-başa çatdıran qadını itirmeyin acısı heç bir sözle ifade edile bilmez..Çökmüşdü Anar, sanki heyatla bağlantısını kesmişdi. Bu onun ikinci en böyük itkisi idi..Medya nümayendeleri ve uzaqdan gelen qohum-tanışlar başsağlığı vermeye gelmişdiler.Heyderde gücle ayaqda dururdu, neçe il bir yastığa baş qoyduğu ömür-gün yoldaşını itirmişdi. Ayan ve Helime gelen qonaqları qarşılayır, yas işlerine yardım edirler. Xadimeler her şeyi hell etselerde onlar öz üstlerine düşen son vezifeni yerine yetirmeye çalışırdılar.Ayan qefilden Anarın yoxluğunu hiss edir, onun yanında olmalıydı,destek çıxmalıydı. Sevdiyi qadın olaraq acısını paylaşmalıydı. Bayaqdan yanına getmek istese de qonaqların elinden terpene bilmirdi.
Ayan"Ana; men gedim Anara baxım.Onu tek qoymaq istemirem"
Helime"Get qızım; yoldaşına destek çıx"
Anarın harda olduğunu bilmese do yuxarı çıxaraq otaqları yoxlayır. Yan otaqdan ,aralı qapıdan gelen hıcqırıq seslerini eşidib duruxsayır. Asta addımlarla yaxınlaşaraq içeri nezer salır.Gördüyü menzere üreyini paramparça edir. Anar Samirenin yastığını qucaqlayaraq qoxusunu içine çekib hönkürürdü..Ayan ilk defeydi ki,sevdiyi adamı bu qeder aciz veziyyetde görürdü. Asta addımlarla ona yaxınlaşıb elini çiynine qoyur. Anar nemli gözleriyle geriye çevrilib Ayanı gördükde sanki bir hime bend imiş kimi ayağa qalxır; ona bemberk sarılaraq daha da şiddetli ağlayır.Hal-hazırda ona tek lazım olan şey güvendiyi birinin, qadınının ağuşu idi..Ayanda onunla birlikde ağlayıb teselli vermeye çalışırdı ancaq ne desede boşaydı;

[1] 2 3 4 >>