Çox zengin bir biznesmen deniz sahilinde yerleşen kiçik bir qesebede istirahet edirdi. Bir gün sahilde gezen zaman gözü kiçik bir balıqçı qayığına sataşdı. Qayığı sahile teref getiren cavan bir oğlan qayıqdan düşerek onun ipini sahile basdırılmış demir parçasına berkitdi. Biznesmen qayığa teref yaxınlaşanda gördü ki, içerisinde bir neçe balıq var. O, cavan oğlana “Tutduğun balıqlar çox gözel ve keyfiyyetli balıqlardır.” dedi. Cavan oğlan da biznesmene xoş sözlerine göre teşekkür etdi. Daha sonra biznesmen davam etdi:

“Bu balıqları tutmaq üçün ne qeder vaxt serf etdin?”

“Texminen bir-iki saat.”

“Onda ne üçün bir neçe saat da qalıb daha çox balıq tutmadın?”

“Tutduğum balıqlar menim bir günlük ehtiyacımı ödeyir.”

“Bes qalan vaxt ne iş görürsen?”

“Uşaqlarımla oynayıram, günorta bir qeder yatıram, heyetdeki bağda işleyirem, dostlarımla söhbet edirem, qısacası çox sakit ve xoş bir heyatım var.”

Bizmesmen öz savad ve tecrübesine güvenerek lovğa şekilde “Men biznes sahesinde böyük tecrübeye malikem isteyirsense sene kömek ede bilerem” dedi. Sonra da tövsiyelerine başladı:

“Evvela balıq tutmağa daha çox vaxt serf etmelisen ve pul qazanmalısan. Sonra daha böyük bir qayıq alaraq daha çox pul qazanmalısan. Daha sonra ise ondan da böyük bir qayıq almalısan.”

“Bes sonra?”

“Sonra tutduğun balıqları alverçiye satmaq evezine konserv fabriklerine birbaşa özün satmalısan. Nehayet öz kosnerv fabrikini qurmalısan. Belece hem malı, hem malın emalını, hem de satışını öz nezaretinde saxlayarsan. Tebii ki, bunun üçün sahilde yerleşen bu kiçik qesebeden böyük şehere köçmelisen. Sonra daha böyük şehere köçmeli ve işini böyütmelisen.”

“Bu işler ne qeder vaxt aparar?”

“15-20 il”

“Bes sonra?”

Biznesmen gülümseyerek cavab verdi:

“İşin en gözel hissesi bundan sonra başlayır. Vaxtı çatanda şirketinin sehmlerinin bir hissesini xalqa satırsan ve bu yolla milyarder olursan.”

“Hmm…bes sonra?”

“Sonrası melumdu de, teqaüde çıxırsan. Teqaüde çıxdıqdan

[1] 2 >>