meşuqu ile xüdahafizleşib qayıtmaq isteyir.
Meşuqe deyir: - Bu defe qayıtma!
Deniz çox telatümlü ve tufanlıdır!
Genc aşiq gülümseyerek deyir: - Derya bundan da tufanlı olub ve men gelmişem.
Bu telatümler mene mane ola bilmez.
Meşuqe deyir: - Deryanın tufanlarından qorxmayıb keçib geldiyin vaxtlar aşiq idin ve bu eşq senin üçün hansısa hadisenin yaranacağına imkan vermirdi. Amma dünen axşam sen hevesine xatir geldin.
Ona göre de mende olan çirkinlik ve iradları gördün.
Senden xahiş edirem ki, qayıtma, denizde boğularsan.
Genc aşiq meşuqesinin sözünü qebul etmir, qayıtmaq üçün özünü hemişeki kimi deryaya vurur ve boğulur.
Mövlana bu dastandan sonra bir neçe sehifede onu izah ederek deyir: Sizin bütün heyatınız bu dastan kimidir.
Sizin heyatınız, öz etrafınıza nece baxmağınızdan asılıdır.
Eger baxışınız bir aşiqin baxışı kimi olsa, her şeyi aşiqane göreceksiniz.
Amma baxışınız menfi olsa, her şeyi menfi göreceksiniz ve heyatda müsbet adamları tapa ve göre bilmeyeceksiniz. Heyatınızda sizin üçün yaxşı ve müsbet hadiseler baş vermeyecek.
Menfi baxışınız yaxşı ve gözelliyi görmeye imkan vermeyecek.
Eger aşiqane baxışınız zehninizden uzaq olsa, bütün pislikleri göreceksiniz ve gözellikleri başa düşmeyeceksiniz. Amma baxışınız aşiqane olsa, çirkinlikleri gözelliye çevire bilersiniz.

<< 1 [2]