Bu gün daha qemgin durmuşdu yuxudan. Bu gün deyeceydi. Ağır olsada deyeceydi. Ayrılmaq qerarını... Amma çox qorxurdu. Onunla yaşadığıda gözel günler... Onun gözleri... Onlarsız yaşaya bilmezdi amma artıq onunla da yaşaya bilmirdi. Tez yataqdan qalxıb ona zeng vurdu. Hemişeki yere gelmesini istedi. Üreyi çox sıxılırdı.
Yene de birinci gelmişdi. Bir neçe deqiqeden sonra Aysel de burda idi. Aysel "onun" gözlerinden söhbetin ağır olacağını hiss etdi. Artıq yarım saat idi ki, ikiside sükut içinde coşqun denizin "hayqırtı"sını dinleyirdiler. Sanki deniz onları başlarına gelecek facieden xeberdar eteye çalışırdı. Qız ölü sükutu pozaraq "men üşüyürem. Hele çox heykel kimi burda duracayıq?!" dedi. Onlar bir kafeye gelerek oturdular. Aysel sebirsiz halda "mene nese vacib bir söz deyeceksen?" dedi. Oğlan qızın gözlerinin içine baxaraq"he. Çox vacib bir söz deyecem. Yadındadı men 3 gün bundaq qabaq sene zeng elemişdim. Sene gözel bir şeir yazmışdım onu oxumaq üçün. Amma sen " heç yeridi şeirin! Senin başqa işin yoxdu! Get ders oxu imtahanlara az qalıb!!!" demişdin. Yadındadı?
-He yadımdadı! İndi bunları niye yada salırsan?
-He Aysel men o gün sene... Sen başa düşmürsen... Senin üçün her şey oxumaq, özüne gözel bir kariyera qurmaq mennen belkede ailenden daha da vacibdi! Belke düz demirem?!-Axı bu ... Senin axı lap evvelden menim bu xasiyyetimi bilirdin!
-Ele evvelden biz böyük bir sehv etmişik! Senle men ağla qara kimiyik. Sen bu neçe ilde birce defe de mene seher "seni sevirem" deye balaca bir sms bele yazmamısan!!! Yadındadı men berk xestelenmişdim. Menim qrup yoldaşlarım ve sen bize geldin. Onda menim bir dostum mene "kefdesenee Aysel sene baxar 2 güne turp kimi olarsan" dedi. Sen onda esebleşdin. Mene göz süzdürüb "men xeste baxıcısı deyilem!" dedin.
-Axı men... Sen niye bu söhbetleri yada salırsane! Bilirsenki, bele meselerde xasiyyetim pisdi.
- Biz bir-birimize antonimik! Biz... Ayrılmalıyıq!...
-Axı niye? Yoxsa arada qız..
-Yox! Bele bir şey yoxdu çetinki sennen

[1] 2 3 >>