ise, "gelin cin çağırağın" idi. Dostlar ise
bunu bir cefengiyat olduğunu Murada
bildirirler, yeni qrup uşaqları bele şeyler
çoxda inanmırdılar, amma herkes razı olur,
Muradın bu teklifine , ve dostları Murada
"bunu nece edeceksen?" deye bir sual
veriler, Murad:- "menim bir qohumum var, o
cin çağıra bilir yeni mene de o, öyredib nece
çağırmaq lazım olduğunu," deyerek
dostlarının sualına cavab verer, amma Murad
hele indiye kimi "cin" çağırmamışdır , bunu
ilk defe edecekdir, ve dostlarına neyin nece
lazım olduğunu başa salır, ve he ilk növbe de
ortalığı seliqeye salırlar, Murad gedib her
insanın sayına uyğun şam getirir, evin
işıqları söndürülür, ve daire şekilin alaraq diz
üste otururlar, düzdür dostları hele de,
Muradın bu cin çağırma meselesini qeyri-
ciddi qebul edirler lakin eylence xatirine,
bunu edirdiler, ve belelikleler her kes öz
yerini alır, ve Murad cin çağırmağa
başlamamışdan önce , dostlarına herşeyi
tekrar izah edir.
Murad: Diqqetiniz mende olsun , men duanı
oxuyub cini çağırmağa başlayan da herkes
gözünü yumur, sakit-sessiz olur, heçkesin
ağızdan bir kelme bele çıxmır, bir-birinizin
elinde de möhkem yarışın, ve yende deyirem
ne bade gözlerinizi açasiz" bu sözleri
deyerek Murad öz Dostlarını xeberdarlıq
edir, ve belelikle Murad başlayır cini
çağırmağa.
" Eûzü billâhi mineş şeytânir racîm"
deyir, sonra yeddi defe "Lâ havle velâ
kuvvete illâ billâhil aliyyil azîm" deyir,
sonra cinlere seslenecek: " Ey Allah
ve resûlünün emir ve qadağalarına itaat
eden cinler! Hansınız mene sesimi eşidib
gelsez Allah ona
kömek etsin," deyir ve bunu da üç defe
tekrar eder, sonra ayağa qalxıb qibleye
müteveccihen dayanaraq yeddi defe cin
suresini (yani Kul ûhiye’yi) oxuyur, sonra
sağ terefe dönerek:
“Ahsenellahü ilâ men ahsene ileyye min
ervâhil mü’minîn” deyer sol terefine
dönerek üç defe: “ye saf dîş” sonra
“Bikatlamediyş” deyer,
Murad bu sözleri dedikden sonra 1 deqiq
keçer , herkes gözlerini yumub sakit sessiz
halda

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>