düşünceni qebul eden insanlarda artıq özünü inkişaf etdirmek, yanlış olanı deyişdirmek, menfi keyfiyyetleri atmağa çalışıb daha çox müsbet keyfiyyetler menimsemeye çalışmaq kimi bir meyl olmur. Çünki meqalenin başında qeyd etdiyim yanlış ferziyyelerin menfi tesirleri sebebiyle kütlelerde, heqiqeten de, insanın xarakterlerin onun “menşeyi” ile elaqeder olduğuna inanılır ve bele qebul edilir. Dolayısı ile insanların özlerini inkişaf etdire bilmemesinin, ideal insan olmaq üçün çalışmağa cehd etmemesinin ve bundan qaynaqlanan degenerasiya, passivlik, gerileme cemiyyetlerin inkişafının qarşısını alan esas sebeblerden biridir.
Bes yaxşı, eslinde, doğru olan nedir?
Heqiqet bundan ibaretdir ki, insan heyvandan töremeyib ve tekamül etmeyib. İnsanı Allah yaradıb. Sahib olduğumuz xarakterler de sözde “menşeyimiz” heyvanlardan gelen xüsusiyyetlerin tezahürü deyil, Allahın yaratdığı ve insana fitret olaraq bexş etdiyi davarnış formalarıdır.
Yer üzünde yaşadığımız bu müddet, heyat dediyimiz bu gedişat yalnız qısa bir telimdir. İnsanın yaradılma meqsedi de bu telimden keçerek ideal bir insan olmaq üçün lazımi exlaqi keyfiyyetleri menimsemekdir. Bunun üçün Allah heyatımız boyu ferqli-ferqli hadiseler çıxardaraq insanı öyredir, telim keçir. Neticede de, Allahın, bu dünyanın, öz varlığının ferqinde olan, heyatın meqsedini ve mahiyyetini anlayan ve bu meqsed üzre yaşayanlar xarakterlerini inkişaf etdirib en ideal seviyyeye salıb sonda hedeflenen exlaqi keyfiyyetleri qazanmış olurlar.
Bu baxış bucağı ile baxanda görürük ki, burda artıq “men beleyem de, neyniyim”,- deye bilmerik. Her insanın xarakteri yaradılışdan fitreten ferqli derecelerde ve formalarda ola biler. Lakin bu heç kime behane deyil. Burada olma meqsedimiz de mehz hansı derecedeyikse, o derecede qalmaq deyil özümüzü inkişaf etdirib en gözeline çatdırmaqdır. Bezi insanlar yaradılışdan sebirli, nezaketli, doğru danışan xaraktere sahib ola bilerler, lakin onların da eksik olan başqa yönleri vardır. Sebirsiz biri sebri

<< 1 2 3 [4] 5 >>