Günlerin bir günü bir tırtıl gözlerini dünyaya açır. İnstinktleri ile hereket edib önüne ne gelirse yemeye ve yeni yuvasını qurmağa başlayır. Bir müddet sonra yuvasına girer ve yeniden doğuşun möcüzevi gözelliyi ile möhteşem bir kepenek olaraq ucsuz-bucaqsız tebiet içinde xoşbextlikle qanad çırpır. Kepenek dağlar tepeler aşar meşelerin üzerinden keçer ve bir vadide dincelmek üçün aşağıdakı çiçekler arasına enir. Çiçeklerle bezenmiş bu cennet küncündeki bir denesi o qeder çiçeyin arasında kepeneyin bütün diqqetini çekir ve qarşı qoya bilmediyi bir istekle bu çiçeyin yanına uçur.
Bu çiçek bir çobanyastığıdır. «Salam sizi uzaqdan gördüm amma yaxından çox daha gözelmişsiniz» deyir kepenek. Utanır çobanyastığı bütün utancaqlığı ile «xoş geldin mende teklikden çox sıxılırdım yaxşı ki geldin» deyir. Ve aralarında xoş bir söhbet başlayır bir-birlerine özleri haqqında danışırlar ve axşam olur.Geceni birlikde keçirirler semaya dalıb ayı ulduzları seyr edirler, dalıb elece yatıb qalırlar. Kepenek seher oyandığında çobanyastığını seyr ederek ona duyduğu hissin heyranlıqdan kenar bir duyğu olduğunu onsuz ola bilmeyeceyini hiss edir.Güneşin qızğın işıqlarının çobanyastığının narın yarpaqlarına zerer vermemesi üçün onun üzerinde uçub ona kölge edir ona sevgisini qışqırmaq isteyir ancaq «ya o meni sevmemişse ya meni artıq yanında görmek istemezse» deye qorxub hisslerini aça bilmir. Ne var ki çobanyastığıda eyni duyğular ile yanmaqda ve yene eyni qorxu sebebiyle eşqini etiraf ede bilmemekdedir. Bu şekilde bir-birlerinden xebersiz iki sevgili saatlarla süren xoşbext birliklerini davam etdirirler. Ve Kepenek artıq yorğun düşdüyünü ve getme vaxtının geldiyini hiss edir ” men artıq getmeliyem” deyir. Sonsuz bir ağrı içine düşen çobanyastığı derin bir keder ile ” niye yoxsa yanımda xoşbext deyilsenmi «deye soruşur.
»Xeyr deyir kepenek. Biz kepeneklerin ömrü üç gündür ve men ömrümü tamamladım” deyir. Quru xeber kimi bu sözler çobanyastığının üreyine ox kimi batar heyata isteyini yox

[1] 2 >>