bu ele bir hala gelir ki, gözellikler onlarda tesir yaratmamağa başlayır.

Daha yaxşısını elde etme isteyi olur, daha bahalısına, daha gösterişli olana, daha çox sayıda dostlara. Ancaq bunlara sahib olduğunda da bir çoxu heç sevinmir. Çünkü derhal daha yenisinin axtarışında olur.

Elbette ki, insanda daha yaxşıya, daha gözele istek olması lazımdır ve bu ruhumuzdakı cennet isteyinin bir yansımasıdır. Ancaq burada behs edilen bitmek bilmeyen dünyevi isteklerdir. İsrafa sebeb olan, gözellikleri deyerden salmağa yönelen yanlış exlaqdır.

Bu exlaqın aradan qalxmasının tek yolu ise imandır, Qurandır.

Allah dünyadakı eksiklikleri üzerinde düşünmek üçün yaradır.

Gözel bir uşaq, rengareng quş ya da möhteşem qoxulu bir gül yaradır ki, insanlar bunlardakı incelikleri görsünler, gözelliklerin qiymetini başa düşsünler.

Kasıb bir insan yaradır ki, ellerindekilere şükür etsinler, müharibe yaradır ki, hüzurun deyerini bilsinler, qardaşlığın önemini qavrasınlar.

Qocalıq yaradır ki, insanlar gözelliklerinin sahibi olmadıqlarını anlasınlar, gözel olan her şey istisnasız olaraq zaman keçdikce xarab olur, köhnelir, paslanır ya da solur ki, dünyanın keçiciliyini unutmasınlar.

Bu şekilde Qurana uyğun düşünmeyi öyrenmeyen insanlar deyer bilmeyen, eqoist, narazı olurlar. Heqiqi insanlarla elaqe yaratmaq, heqiqi insanlara kömek etmek evezine, xeyali dünya yaradıb, bu dünyalarındakı tenhalıqda sanki boğulurlar.

Allah’ın bizden istediklerini düşünmeyen, bunları heyata keçirmeyen uşaqlar çok izdihamlı dost qrupları içinde asosial ola bilirler. Dünya seviyyesinde sevilen, tanınan senetçiler tenhalıqdan depressiyaya düşüb intihar ede bilirler.

Allah’ın bizden istedikleri bizim xoşbextliyimiz üçündür. Allah’ın istediyi kimi yaşamayan her insan bedbext olur.

Din gözel exlaqdır. Sevgini coşqu ile yaşamaqdır. İnsanları sevmekdir. Allahın yaratdıqlarına qarşı derin mehebbetdir. Çiçekleri, böcekleri, quşları hamısından çox insanları coşqu ile sevmekdir. Qiybet etmemek,

<< 1 [2] 3 >>