Qarğış, beddua etmek, söyüş söymek dinimizde qadağan olunmuş ve bunu edenlerin özüne qayıdacağını şeriet menbelerinde bildirilmişdir. Müxtelif hedislerde, menbelerde bununla bağlı kifayet qeder sübut deliller vardır. Beddua etmek bir şexsin eleyhine Allah-Tealadan nese istemekdir. Allahın Resulu bildirmişdir ki, kim başqasına beddua ederse eger özüne beddua edilen adam günahsız olarsa edilen beddua insanın özüne qayıdar. Peyğemberimiz özü de heyatı boyu ona düşen mövqelerde olanlar üçün beddua etmişdir. Çünki, onlar Peyğemberimizi hedden artıq haqsız yere eziyyetlere, çetinliklere meruz qoyurdular, hem de onlar Allaha ve iman esaslarına inanmayan kafirler olmuşlar. Eslinde bu mövzu çox böyük mövzu olmasına baxmayaraq qısa bezi meseleleri qeyd edeceyem.
Yuxarıda da qeyd etdiyimiz kimi bedduada esas mesele baresinde beddua edilen kesin ona layiq olmasıdır. Fasilesiz düşen su damcıları düşdüyü yeri dağıtdığı kimi, mütemadi edilen beddualar da öz tesirini gösterir. Ancaq adi dünyevi menfeetler üçün insanların bir-birine beddua etmesi qetiyyen doğru deyil. Bu sebebden de bir başqasının yaxşılığı üçün edilen dualar bedduaya nisbeten daha tez qebul olunur. Haqqında beddua edilen şexs ona layiq deyilse, beddua qayıdıb yiyesini tutur. Peyğemberimiz de bele bir bedduadan ömür boyu uzaq olmuşdur.
Müselman beddua ve lenet eden olmamalı, eksine daima xeyir dua eden olmağa çalışmalıdır. Ebu Hureyre (Allah ondan razı olsun) revayet edir ki, Peyğembere “Ey Allahın resulu, müşriklere beddua edib onlara lenet et”- deyildi. Buna cavab olaraq Allahın Resulu (sallallahu aleyhi ve sellem) “Men rehmet olaraq gönderildim, lenetçi olaraq deyil” – deye bildirdi.
Lakin buna baxmayaraq, insan zülme, haqsızlığa meruz qaldıqda beddua ede biler. Peyğemberimiz bedduanı yalnız en çetin ve çıxılmaz anlarda ederdi. Peyğemberimiz Mekkede ona ve müselmanlara eziyyet edenler haqqında: “Allahım, onları Sene hevale edirem”, – deye dua etmişdir. Allah Teala eziz Resulunun bu qeder yumşaq dua etmesini

[1] 2 >>