hekaye facebook..

Geride qalan qelbinizse,mütleq geri dönersiniz...
Zaman ele keçmişdi ki. Artıq men universetde oxuyurdum. Valideynlerimin isteyi ile MAA(Milli Aviasiya Akademiyası)-ya qebul olmuşdum. Her şey öz axarında davam edirdi. Hemişeki kimi yeni heç ne yox idi. Düşünürsüz ki,Reşad ne oldu? Men de ne olduğunu başa düşmürdüm. O menim üçün mekteb xatiresi olaraq qalmışdı,özel bir xatire.. Ona qarşı olan hislerime ad vere bilmirdim:bu sevgi idimi? Yox sevgi kimi hiss etmirdim. Belke de sadece xoşlanırdım. Belkelerim çox idi. Heyatıma bele sade şekilde davam etmek meni sıxırdı. Yenilik sıfır derecesinde idi. Yeni dostlar ve tanışlar demek olar ki,yox idi. Niye özüme heç kesi yaxın buraxmırdım? Niye yeni münasibetletler qurmurdum?
Yeqin ki,bilirsiz insanın nece böyümesinin gelecek üçün mühüm rolu var. Menim uşaqlığım uşaq ağlı ile düşünde nağıllar alemi kimi idi. İndi bir-bir her şey yadıma düşür..Hemişe xoşbextliyim yarıda qalardı,bir anlıq olub keçerdi. Mütleq nese mene mane olardı. Men o vaxt derk etmirdim,amma indi her şey yadıma düşdükce,içimde nelerse qırılır ve uşaqlıq xatirlerim getdikce yaddaşımdan silinir,hem de öz isteyimle.
Bezi şeyler hele de gözümün önündedi,anamla atam bezen dava ederdiler. Bilirem deyersiz ki,her evde dava olur,amma bizde ele deyildi:hemişe her şey o qeder gözel olurduki,davaları hezm ede bilmirdim ve çox tesirlenirdim.
Uşaq idim, 11 yaşım var idi sehv salmıramsa. Bir defe menden yaşca böyük olan emim oğlu meni öpmüşdü,ama heç de xoş niyyetle deyil. Bu mene daha güclü tesir bağışlamışdı. Bu menim aldığım en dehşetli travma idi,bele ki,bu menim istelinen yaş dövrüme tesir etmişdi:heç kese özümü layiq görmürdüm,toxunulmaq fobiyam var idi ve bezen geceler kabus görürdüm.
Belke de her şey başqası üçün sade ola bilerdi,amma men her şeyi özüme derd eder ve üreyime salardım. Herden içimde qeribe intiqam duyğusu oyanır,az sonra nece aciz ve zeif olduğum yadıma düşür..
İçimde ne vaxtsa sevgi yaranacaqdı? Men de ne vaxtsa

[1] 2 3 ... 10 >>