pozmuyacaqdım. Otaq sadece sinif yoldaşlarımızdan ibaret idi.Bizi birlikde görmelerine teecüblenmişdiler. Birden Reşad meni qolları arasına alıb reqs edenlerin arasına çekdi.
R:Çox gözel görnürsen,bu qederini gözlemirdim.
Az qala pıçılda ile dedim:
N:Reşad,nezere al ki,bütün uşaqlar bize baxır ve sen menim utanmağıma sebeb olursan.
İkimiz de gülmeye başladıq.
R:Boyunbağın çox gözeldi,seni xüsusi olaraq vurğulayır.
N:Bu mene babamgilin hediyyesidir ve menim üçün çox deyerlidir.
Reşad gözlerini qıyaraq mene baxdı. Gülümsemek ona çox yaraşırdı.
Bu hezin musiqiden sonrakı musiqi hamını ayağa qaldırıb özünü yırğalamağa sebeb olmuşdu. Bele reqsleri bacarmırdım. Amma olsun,tek deyildim Reşad yanımda idi.Gözlerini menden ayırmırdı, hem de ilk defe idi ki,bu qeder vaxtı birlikde idik. Reşad mene çox yaxın oturmuşdu,demek olar ki,nefesini hiss edirdim. Vurduğu etir o qeder xoş idi ki.Meni özüne celb edirdi.Ona doyunca baxa bilmirdim. Hem utanırdım,hem de ki göz-göze gelende bu meni narahat edirdi. Birden Reşad elimi tutdu.
R:Nil,men seni çox sevirem.
Elimi çekmek istesem de o buraxmadı.
N:Reşad,burax. Hamı bize baxır.
Halbuki here öz işinde idi. Bele veziyyete hazır deyildim. Özümü kimese göre bele aparmırdım. Heqiqeten de özümü buna hazır hiss elemirdim. Reşad hele de gülümseyirdi. Bir-bir barmağlarımı sığallayırdı. Sevdiyinden nevaziş görmek gözel idi ama hal-hazırda ve menim üçün deyil. Süfre arxasında eyleşmişdik. Masadakılara indi nezer yetirirdim.Sema,Vüsal,Ferda,A..Bir deqe bu ki Aysel idi. Onun burda ne işi var idi? Hemişe menimle mehriban olan bu qız indi yene mene ifadesiz baxışlarını zillemişdi.
Narahat halda gülümsünüb ona baxdım.
A:Nil,salam.
Yene o ciddi sima. Men neden qorxurdum axı?!
N:Aysel,salam.Seni gördüyüme teecüblendim.
A:He,Nil. Men sizinle paralel sinifde oxuyumuşam ona göre burdayam,Hüseynle çoxdan tanışıq.
Beynim tormuzlanmışdı.Yemek boyu çox narahat idim. Onun mene baxışı deyişenden özümü heç neden pis hiss

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10 >>