Felsefe professoru mühazireden evvel
auditoriyaya gelir ve masanın üstüne
müxtelif eşyalar yığır. Ders başlayanda ise
sakitce böyük boş bankanı götürüb içine
böyük daşlar yığır ve telebelerden soruşur:
- Banka doludur?
- Beli! – deye telebeler razılaşır.
Professor xırda daşlarla dolu qutunu çıxarır
ve onları da hemin bankaya tökür.
O yeniden telebelere üz tutur:
- Banka doludur?
Telebeler gülür ve bankanın dolu olduğunu
deyirler.
Professor qumla dolu qutunu çıxarır ve
içindeki qumu bankaya tökür. Tebii ki, qum
bankadakı boşluqları doldurur.
Bundan sonra professor yeniden
telebelerden bankanın dolu olub-olmadığını
soruşur.
Telebeler artıq bankanın tam dolduğunu
deyir.
- İndi isteyirem bilesiniz ki, bu, bizim
heyatımızdır. Daşlar vacib olan şeyler –
aileniz, dostlarınız, uşaqlarınız,
sağlamlığınızdı. Eger bütün diger şeyleri
itirseniz, heyatınız dolu olaraq qalar. Xırda
daşlar heyat üşün ehemiyyetli olan diger
amiller – iş, ev, avtomobildir. Qum – heyatın
xırdalıqlarıdır. Eger siz bankaya evvel qumu
tökseniz, iri ve xırda daşlar üçün yer
qalmayacaq. Heyatda da beledir. Eger bütün
enerjinizi xırda şeylere serf etseniz, vacib
olan şeylere vaxtınız olmayacaq.
Xoşbextliyiniz üçün vacib olan amillere
diqqet yetirin. İlk növbede daşlara qayğı
gösterin, prioritetlerinizi müeyyen edin.
Qalan şeyler ancaq qumdur...