Bu otaq ele yad idi ki..Çarpayıda oturub mene baxırdı. Men de ayaq üste dayanmışdım. Emrini gözleyirdim.
R:Orda ele dayanacğsan?Onunla göz-göze gelmemek üçün ne isteseler ederdim. Penceyi qollarımdan sürüşdürüb bir kenara atdım. Memnun bir ifade ile meni izleyirdi. Sessizce keçib yanına eyleşdim.
R:Kefimi pozursan.
Üzümü çevirib qezeble ona baxdım.
N:Sen de menim kefimi pozursan,amma ne ede bilerik? Hal-hazırda seninle bir yataqdayam.
Eynindeki t-shirtden xilas oldu. Bir anlıq da olsa sinesindeki yara izleri gözüme sataşdı. Yaxınlaşıb meni öpmek istedi amma geri çekildim. Bu veziyyete hazır deyildim.
R:Nil,esebleşmeye başlayıram.
Bezgin baxışlarını mene zilledi. Elimi yaxama atdım. Yene gözlerim dolmuşdu,amma buna mecbur idim. Köyneyimin ilk 2 düymesini açdım. Sonra ise bu işe o davam etdi..
"İsti bir ele ehtiyacın olduğunda, diger elini tut.Heç kimden fayda yoxdur bu dövrde..."
Hiss elediyim ağrının neyin ağrısı olduğunu bilmirdim:fiziki yoxsa menevi? Otağda tek idim. Uzandığım çarpayı başdan-ayağa qara rengli örtülerden ibaret idi,heyatım kimi. Örtüyü özüme sıxıb sakitce ağlayırdım.Özümü hiss etmirdim. Bedenimdeki sızıltı ve beynimdeki uğultu gözlerimin qapanmağına sebeb olurdu. 20 deqiqe olardı ki,otaqda tek idim. Her şeyi unudub özümü yuxuya teslim eledim.
Men oyananda hava artıq qaralmışdı. Yerimde dikeldim. İndi eve nece gedecekdim? Bu vaxt olmazdı. Çantam harda idi? Etrafa boylandım. Neinki çantamı heç paltarım bu otaqda deyildi. Örtüyü özüme bürüyüb ayağa qalxdım.Qapını azca aralayıb etrafa baxdım,heç kes yox idi. O yeqin ki,getmişdi. Sevinc xanım ise bu mertebeye ancaq biz burda olmuyanda çıxa bilerdi. Hamam otağına getdim,saat neçe olur olsun eve getmeli idim evde nese bir behane tapa bilerdim,amma hal hazırda daha ciddi problemim var idi:paltarlarım hara idi axı?
İsti su bedenimden süzüldükce bayaq olanları xatırlayırdım. Men artıq emin idim ki,bu adamın üreyi yoxdu. Nece de amansız idi..Özümden asılı olmuyaraq yere çökdüm,dizlerimi

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 10 >>