qucaqlayıb ağlamağa başladım. Olanları qebul ede bilmirdim,men ele biri deyildim ki,kimse menimle eşya kimi reftar elesin. Buna daha ne qeder dözecekdim?Menim heç vaxt ailem,sevdiyim olmuyacaqdı? Tek ölmek istemirdim.. Yalnızlıq bir aslılıqdır. Yalnızlığa öyreşdinse bir daha heyatında kimise istemersen. Her şey,her bir hiss maraqsız ve lazımsız olar senin üçün. Hhh! İstehza ile gülümsedim. Men ne vaxt tek olmamışdım ki? Men heyatım boyunca teklikden eziyyet çekmişdim. Çox dostum ve tanışım var idi,amma heç kes heyatımdakı boşluğu doldura bilmirdi. Bunun üçün çapalayan insanları görmemişdim. Menden sevgisini esirgemeyen insanlar sadece aile üzvlerim idi.
Hamamdakı xalatdan istifade edib saçımı quruluya-qurulaya otağa keçdim. O çarpayıda oturmuşdu. İnanmıyacaqsız, amma üzünde keder var idi. Heç ne demeyib işime davam etdim. Saata baxdım,20:50 idi. Zibile qalsın,men artıq bu vaxtlar eve çatırdım hemişe. Eybi yox,hele de gec deyildi. Ona baxmadan sual verdim:
N:Paltarlarım hanı? Eve telesirem.
Dirseyi ile yatağa yaslandı.
R: Bu gün qal,evi men hell eliyerem.
Qaşlarım düyünlendi? Axmaq,sen ne danışırsan?!
N:Seninle bir yerde qalmaq istemirem.
Çevirilib ona baxdım.
N:Xüsusile ile de günortadan sonra.
R:Paltarların qarşıdakı geyim otağındadır. Eger formanı geyinmek istemirsense,diger geyimlerden istifade ede bilersen. Onlar hamısı senindir.
N:Senin heç neyin mene lazım deyil.
R:Münasibetimiz haqqında ne düşünürsen?
Bu defe daha esebi halda ona baxdım ve dözmeyib qarşısına gelib dayandım.
N:Ne düşünürem? Özümü bedbext ve aciz hiss edirem. Sene göre bir "dünya" yalan danışmışam hamıya. Geleceyimi mehv etmisen. Başa düşürsen,artıq başıma hava gelmek üzredi? Özümü yuxuda hiss edirem. Sadece bele manyakların kinoda olduöunu düşünürdüm.
Bunlarl deyib otaqdan çıxdım,o an üzündeki ifadeni tesevvür edirem. Men onun sualına cavab vermişdim sadece ve olanlara göre mesulliyyet daşımırdım. Girdiyim otaq büsbütün geyimlerden ibaret idi. Formamdan da bir neçe dene var

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 10 >>