idi. Öz formamı tapıb digerlerine gözucu nezer yetirdim. Bir deqiqe,ölçülerimi hardan bilirdi? Diger geyimleri de inceledim. Hamısı eyni ölçüde idi ve menim zövqümce. İnanın bu hadiseler meni ele teecüblenirirdi ki. Ne etmeli olduğumu bilmirdim.
10 deqiqe sonra artıq saçımı da qurulayıb aşağı düşmüşdüm. Ona xeber vermeden eve qayıtmaq isteyirdim. Pillekenleri tamamlayıb,qapıya yaxınlaşırdım ki,onu gördüm. Artıq hazır geyinib meni gözleyirdi. Onunla mübahise etmek fikrim yox idi,maşına minib eve yollandım.
Dayanacağa çatanda artıq 21:20 idi. Yaxşı çatmışdım. Maşından düşmek isteyende elimi tutdu.
N:Ne?
Gözlerini qıyıb mene baxdı. Bu ifade artıq mene tanış idi..
Onu özümden uzaqlaşdırdım,fürset tapan kimi meni öpürdü maşında. Heç meni fikirleşmire bu insan! Birden kimse görse?!
Süretli addımlarla eve qayıtdım. Yeniden hemin eve qayıdırdı..
Qapını açanda hamı qonaq otağında mene baxırdı,deyesen narahat olmuşdular. Halbuki eve sadece 20 deqiqe gecikmişdim. Dayan!Belke her şeyi bilirdiler?!
A:Nil,bayaqdan haradasan sen? Biz ele narahat olmuşduq ki!
Anamın sesi titreyirdi. Derinden nefes aldım. Yaxınlaşıb onu qucaqladım.
N:Ana,avtobusa gecikmişdim ve her şeye sebeb qızlar idi.
Atam her şeyi derd elemezdi amma o da narahat görünürdü.
N:Acam,mene ne vereceksiz?
Ailemle birlikde çoxdandır yemek yemirdim,onlar üçün nece darıxdığımı hiss eledim.
Yene otağıma çekilmişdim,içimde bir şeyler qırılmışdı.. Gözümden yene yaşlar süzülürdü. Orxideyalar..Artıq solmağa başlayırdılar. Bundan sonra ne edecekdim axı men?..
O adamla meni bağlıyan yegane şey sevişmek idi. Daha doğrusu meni ona heç ne bağlamırdı. Aileme göre onun bu isteklerine tabe idim..Nifret hissi. Bu hiss hemişe mene yad olub,heç vaxt kin ve nifret hislerini yaşamamışdım. İndi de yaşaya bilmirdim ve buna göre özüme esebleşirdim. Niye bu hisler evezine mende acizlik var idi? Men de güclü olmaq isteyirdim. Belke de bele olduqda canım ondan xilas olardı..
Rehmanın dilinden:
Heyatım olduğu axarı ile

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 >>