YAZAR:GÜNEL
Möcüzeli Talehim
43-cü bölüm

Nedense insan sevdiklerinin qedrini onları itirdikden sonra anlayır..İtirmek qorxusu insana böyük bir heyat dersi verir..

Sevda ve Selim Ayanı gücle sakitleşdirib özüne getirmişdiler.Qızcığaz ayaqda zorla dayanırdı, boğazında düyünlenen sözler onun danışmasına mane olurdu sanki. Ağlamaqdan göz qapaqları şişmişdi. Çoxlu israrlarından sonra Selim onu xestexanaya aparmışdı.Bütün yol boyu ancaq özüne lenet oxuyub göz yaşı tökürdü.Zamanı geri almaq mümkün olsaydı esla atasını, valideynlerini incitmezdi.Amma nafile, ötüb keçen zamanı geri qaytarmaq mümkün deyildi.Xestexanaya çatar-çatmaz celd addımlarla maşından enib koridora yüyürmüşdü, tibb bacısından atasının qaldığı palatanı öyrenib ora doğru üz tutur. Nedense son zamanlarda en çox geldikleri yer lenete gelmiş xestexanaya idi..Sanki taleh onlara çox böyük bir oyun oynayır, heyatın en sert üzünû göstermeye çalışırdı...
Helime oturacaqda eyleşib için-için ağlayırdı.
Rüstemin veziyyeti olduqca ağır idi. Hekim emeliyyatdan sonra ona eseb ve stress keçirmeyin ziyan olduğunu bildirmişdi ancaq son zaman yaşanan olaylar onu olduqca üzmüşdü, sonda üreyi tab getirmemişdi. Ayan anasını o veziyyetde gördükde içi parçalanır, qelbine ox sancılır sanki. Valideynlerinin o veziyyetde olmasının sebebkarı kimi özünü görürdü. Anasına yaxınlaşmaq onu qucaqlamaq istese de buna cesareti çatmırdı.Onu istemeyeceklerinden,sehvlerini üzüne vuracaqlarından qorxurdu. İndi anlayırdı ailenin müqeddes olduğunu, ana ve atanın yerinin heç neyle evez olunmayacağını..Onlara üz çevirdiyi, günahkar tutduğu üçün min peşman idi.
Ona teref qaçıb ehv dilemek istese de ayaqları yerden terpenmirdi.Helime başını yan terefe çevirib Ayanı gördükde teeccübünü gizlede bilmir. Qeher onu daha da boğur. Ayağa qalxıb astaca ona teref addımlayır.Ayan başını aşağı eyerek özünü en pis neticeye hazırlasada anasının "Ayanım"deyib ona sarılmasından sonra özünû yeniden doğulmuş kimi hiss edir. Her ikisi bir-birine sarılıb

[1] 2 3 4 >>