YAZAR:GUNEL
Möcüzeli Talehim
45-ci bölüm
Ölüm heç gözlemediyi anda tapar insanı..Heyatda itiresi heç neyi olmayanlar üçün xoşbextlikdi ölüm..Sevenleri,ailesi olanlar üçün ise qorxulu yuxudur..Kenanda ölüme getdiyinden xebersiz addım-addım xestexanaya doğru gedirdi.Peşman idi, Ayana bütün bunları yaşatdığı üçün, Sevdanı perişan veziyyetde qoyduğu üçün..En esası ise çöreyini yediyi, atası qeder sevdiyi Rüstemin bu veziyyete düşmesinde payı olduğu üçün. Son peşmanlıq fayda etmezdi, bunu çox gözel bilirdi ancaq ne olursa-olsun,gerekerse ayaqlarına qapanıp onlardan ehv dileyecekdi.Ne qeder ki, Gülşen onları paramparça etmemişdi bütün gerçekleri açıqlamalıydı. Ağlı başına çox gec gelmişdi amma bu heqiqetleri üze çıxarmağı özüne borc bilirdi.
Ayangil ise xestexanadakı son işlerini hell edib Rüstemi eve aparmağı planlaşdırırdılar.Hekim artıq sehhetinde heç bir problem olmadığını bildirib eve buraxılması üçün izn vermişdi. Helime Rüstemin eşyalarını çantaya yerleşdirdikden sonra Selimle kömekleşib onu xeste arabasına mindirir. Rüstem"men şikest deyilem, özüm gederem"deye inad etse de Helime şirin diline salıb onu yola getirir. Sevda ve Selim bele günde onları tek qoymamışdılar.Selimin maşını olduğundan artıq xerc çekib taksi turmaq yerine Rüstemi maşınla rahat şekilde aparmağı meslehet bilmişdiler. Sevdaya çox hereket etmek ziyan olsa da inadına salıb Selimi yola getitmişdi.

Rüstemgilin palatadan çıxdığını görüb ayağa qalxırlar. Sevda eyilib onunla görüşürden sonra hal-xoş etmeye başlayır.
Sevda'Keçmiş olsun Rüstem emi; bizi çox qorxutdunuz"
Rüstem"Çox sağol qızım, bura qeder eziyyet çekmisiniz"
Sevda"O ne sözdür emi,ne etsemde sizin eziyyetlerinizi ödeye bilmerem. Atamın göstermediyi sevgini sizden gördüm men"
Selim Sevdanın Rasimi xatırlayıb üzüldüyünü gördükde içi parçalanır. Onun üzülmesine dayana bilmirdi, söz vermişdi özüne bundan sonra onu çox xoşbext edecekdi, keçmişdi unutduracaqdı.

Selim"Hava çölde onsuz soyuqdu, gelin tez gedek. Bu şaxtalı havada

[1] 2 3 ... 6 >>