deyirdi:
Deryada çox olar neheng balıq,
Beladan saxlasın Hezreti-Xalıq...
Bizim kamançaçıya da alın bir çarıq...
Alqış ve gülüş sedaları qopar, el çalınar, kamançaçı Vardanı şabaş yağışına tutardılar. Seyid ise öz alemine qapılıb beyin qohum-eqrebasını terif edir, xelet isteyerdi:
Gözel olar gemilerin gemisi,
Bize xelet versin beyin emisi.
Görüm, a bey, toyun mübarek olsun,
Qohumun, qardaşın, emin sağ olsun...
Seyid hele terifini bitirmemiş tezebeyin emisi ağır-ağır yerinden durdu, iki barmağı arasında tutduğu beşyüzlük esginasları qavala atdı ve sexavetinden razı halda lovğa-lovğa yan-yöresine nezer saldıqdan sonra keçib yerinde eyleşdi. Seyid Mirbabayev coşdu, ne coşdu:
Gözel olur mayislerin mayisi,
Bize xelet versin beyin dayısı.
Görüm, a bey, toyun mübarek olsun,
Qohum-qardaşına görüm borc olsun.
Amma nedense beyin dayısından xeber çıxmadı.
Deme, beyin dayısı havasını deyişmek üçün bayıra çıxıbmış, ikinci çağırışda özünü telesik içeriye saldı. Belinde qızıl kemer — üstünde qızıl xencer, tapança, boynundakı qızıl zencirden sallanan brilyant ve zümrüd medalyonlar işıq altında berq vurur, dayının imkanının emininkinden daha artıq olduğunu gösterirdi. Ağayana toy mağarının ortasında dayanan tezebeyin dayısı da terifden özünü göyün yeddinci qatında hiss edirdi:
— Seyid, ana babamdan mene miras qalmış «Bala şoranlıq»da qazdırdığım yeni quyunu sene xelet olaraq verirem. Ne çıxsa, senin bextine. Quyu hasile gelenedek lazım olacaq xercler de menim boynuma. Amma senden bir xahişim var: ceddine qurban olum, oxu yeterince, «Segah» üstünde terifle meni....
Bele hediyyeden sonra Seyid Mirbabayev daha da hevesle oxumağa başladı. Qavalı atıb-tutduqca etdiyi terif göylere ucaldı. Xanendeni müşayiet eden çalğıçılar havanı deyişib «Vağzalı»ya keçdiler. Tezebeyin dostları onu toy mağarının ortasına çekib başından şabaş tökdüler.
Bu hadiseden sonra tezebeyin emisi yaman dilxor oldu. Qardaşının qaynının bele eliaçıqlığı sanki onu namdan saldı. Qaşqabağı yer

<< 1 2 [3] 4 5 ... 9 >>