apardı. Bura onun uşaqlıq otağı idi. Özü qapıda dayandı. Men onun çarpayısından tutmuş şkafına kimi her şeyi inceledim. Terzi heç deyişmemişdi. Uşaq vaxtı da böyük adamlar kimi sade severmiş. Amma yaxşı ki oyuncaqlar var idi. Müxtelif növ maşınların modelleri ve robot falan.Çevirilib ona gülümsedim. Divardan bir neçe şekil asılmışdı:Rehmanın mekteb illeri,Rehman ailesi ile gezmekde,Rehman Fransada,Rehman herbi geyimde.He birde onun lap körpelik şekli.
N:Ne qeribe,Güneş xanıma benzeyirsen.
R:Men deyilem,onların heqiqi oğludur.
Nil,bir deqiqe susmuyacaqsan?Özümü danlamağa başladım. Çevirilib söz demek isteyirdim ki,onu qarşımda gördüm. Ne vaxt gelmişdi bura?O baxış mene tanış idi.Burda olmaz!
N:Özüne gel.
R:Seninle tek olanda bu mümkün deyil.
Özümü saxlaya bilmeyib yüksek sesle gülmeye başladım.
R:Bu seni eylendirir?
Hele de dayanmamışdım. Başımı yuxarı qaldıran kimi de gözlerim yumuldu. Dodaqları meni esir almışdı.
N:Çox edebsizsen!
R:Bayaq qarışılıq verende heç bele demirdin.
İlahi,bu ne terbiyesizlik idi!Bu an qeh-qehe çekmeye başladı.
R:Yaxşı,utanma.
Gelen zengle otaqdan çıxdı. Bu gizlilik xoşuma gelmirdi. Otaqdan çıxıb Güneş xanımın yanına getdim. Şahin beyle söhbet edirdi ve tesadüfen lazımsız söhbetlerini eşitmişdim.
Ş:Nil,bunu bilmesin.
G:Ne vaxta kimi gizli qala biler ki?
Meni gören kimi söhbeti dayandırdılar. Heç ne olmamış kimi gülümsedim.Güneş xanım xidmetçiye nese demek üçün metbexe getdi.
Ş:Gel,qızım.
Gülümsedim.
Ş:Rehman seni incitmir?
Başımı iki yana salladım. Bu kişi heqiqeten de çox yaxşı adam idi. Onunla iş heyatından danışırdıq. Mene keçmiş xatireleri danışır ve qürrelenirdi. Bu xoş söhbetimizi Rehman böldü. Yene o çökmüş üzü qayıtmışdı.Nolmuşdu axı..
R:Gelinizle işiniz bitdise eve qayıdaq biz. Seher Almaniyaya uçacam.
Ş:Nese olub?
Menim vermek istediyim sualı o verdi.
R:İşle elaqeder.
Onlarla sağollaşıb eve qayıtdıq.
N:Rehman ne olub?
Gözlerini menden qaçırırdı.
R:Heç ne.
Gelib düz qarşısında dayandım.İndi hara

<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 ... 43 >>