mesafe çox az idi. Oturduğu masaya söykenib şehvetli baxışlarla mene baxırdı. Bu parıltı ne idi bele? Birden belimden tutması ile meni özüne çekmesi bir oldu.
R:Yuxulu olanda da bir cür gözel olursan.
Ellerimi sinesine qoyub onu uzaqlaşdırmağa çalışdım.
N:Rehman besdi,kimse görecek.
Eslinde utandığımdan göre bele edirdim. Meni azad buraxıb elimi öpdü. Kobud elleri ince ellerimle bir rengli aheng yaratmışdı.
N:Seni sevirem.
Bu sözü demeyimle elimi anında buraxdı. Lenet olsun,her şey mehv oldu! Gözlerinde anlaşılmaz bir ifade dolaşırdı. Rehman bir söz de!
R:Ola bilmez..Axı nece?
Ağzı açıq qalmışdı. Niyeki men seve bilmerem?
R:Sene etdiyim bu qeder şeye reğmen?
Başımı terpetdim. Sözler ağzımdan bir defeye çıxmışdı. Bes sen meni sevirdin? Üzü ciddi bir ifade almışdı. Bu meni qorxudurdu.
N:Sensiz qala bilmerem,özümü sensiz tesevvür ede bilmirem daha. Sen ne qeder kobud ve qeddar kimi görünsen de men sende başqa birini görürem. Mene etdiyin her şeyi unutmuşam.
Gözlerim yene yaşları azad buraxmışdı.
N:Men bilmirem,bunu sene niye dedim ama demesem özümü eskik hiss edirdim.
Anında meni qolları arasına aldı ve sakitleşdirmeye çalışdı. Sevinc xanımın qapını döymesi ile uzaqlaşdıq.
S:Bağışlayın narahat edirem,Şahin bey sizi çağırır.
Rehman gülümseyib başı ile "yaxşı" işaresini verdi. Gözlermi silib oradan çıxdım. O möhteşem tebessümleri ile bizi qarşıladılar.
R:Axşamınız xeyir!
Bu salamlaşmadan sonra hamımız masa arxasında heyetde oturmuşduq. Deniz kenarı olduğuna göre xefif külek esirdi. Çay içe-içe söhbete başımız qarışmışdı. Fikirli görüren sadece Rehman idi.

Rehmanın dilinden⛓
Mene sevdiyini dediyine hele de inana bilmirem. Özümü tanıya bilmirem,niye bele aciz idim?Çıxış yolu yox idi?Meni gözlenilmez qerarı ile teecüblendirmişdi. Meni nece seve bilirdi axı?Meni heç kes sevmiyib ve sevmiyecekdi. Buna layiq deyildim. Nil menim heyatımda mühim dönüş nöqtesi olmuşdu. Özümü onun yanında çox rahat ve xoşbext hiss edirdim. Bunun pozulmasını istemirdim.

<< 1 ... 34 35 [36] 37 38 ... 43 >>