kes yox idi. Qapını içeriden bağlayıb ona dik-dik baxdım.
R:Bu gün senden sevişmek yox başqa şey isteyirem.

N:Ne isteyirsen?
R:Mene nevaziş göster.
Ne?
N:Sene niye nevaziş göstermeliyem ki?
R:Eks halda başqa şey isteyecem
Onunla direşmek istemirdim. Bir an qarşımda heqiqeten de mene ehtiyacı olan adam gördüm. Gözlerindeki nifret ve eqo getmiş yerine keder,yalvarış gelmişdi. Menalı terzde mene baxırdı.
Artıq yerini almışdı,başını sineme qoymuş derinden nefes alırdı. Bu çekdiyi ezab ne idi bele?Ellerimi ona sarmışdım. Ne o danışırdı ne men.
R:Mene nifret edirsen?
Edirdim?
N:He,deyesen
Xefif gülümsedi.
R:Senin bunu bacarmayacaq qeder gözel qelbin var,qoyma ki,qelbini qırım.
N:Bu münasibetimizin davam etmesini istemirem. Meni pis veziyyetde qoyursan. Seni istemirem.
R:Sene qarşı yanılmaq istemirem. Hem de qeti. Meni seni incitmek mecburiyyetinde buraxma.
Ne demek istediyini başa düşmesem de başımı yastığa yaslayıb özümü yuxuya verdim.
Yuxudan qalxanda saat 11i keçmişdi. Ne vaxt getmişdi göresen? Bir müddet yatağımda uzanıb onun haqqında düşünmeye başladım.Bu insana niye nifret etmirdim axı?Dünen mene dediyi sözler ve menden istediyi şey veziyyeti lap qarışıq etmişdi. Nevaziş?Bu ne demek idi axı?O hansı çetinliklerden keçmişdi ki?Ona nece kömeyimin deyeceyi ölsem de ağlıma gelmezdi..
İçinizdeki duyğular öldüyünde, etrafınızda ne qeder insanın olduğu çox da önem daşımır. Önemli olan içindeki duyğuları öldürmeden, insan qala bilmeyi bacarmaqdır...
Bele görüşlerimiz artıq bir ile yaxın idi ki,davam edirdi. O vaxtdan çox şey deyişmişdi,xüsusen de men. Artıq heç kesi önemsemir,daha çox susur ve heyatın gözelliyini unutmuşdum. Reşadla her şey olduğu kimi davam edirdi. Meni heç vaxt yalnız qoymurdu. Aile heyatı üçün evezolunmaz insan idi. O adam ise..He,onunla da görüşürdük hele de. Mene qarşı evvelki qeder anlayışlı deyildi,daha sert ve xaraktersiz olmuşdu. Buna sebeb ise son defe menden nevaziş istemesi idi . Menim günahım guya onu alçatmaq,onu

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 43 >>