Genc adam ellerinde bir buket çiçek, sahile qaçaraq geldi... Gözleri sahilde gezişdi, axtardığını göre bilmeyince ilk gördüyü oturacağa oturub sevdiyini gözlemeye başladı. Ellerinde her zamanki çiçeklerden vardı. Sevgilisinin en sevdiyi çiçekler bunlar idi. Qırmızı, qıpqırmızı, qan qırmızısı güller...
Sanki budağından yeni qoparılmış kimi teze idiler, her terefe yayılan gözel iy verirdiler, sevgi iyi verir, eşq iyi verir en ehemiyyetlisi de hesret iyi verirdi güller... Hamısının üzerinde damlalar vardı. Sanki ağlayırdılar.
Genc adam güllere baxdı, sanki onlarla danışırmış kimi, "Niye ağlayırsınız, baxın men ne qeder xoşbextem" dedi. Az sonra sevdiyini göreceyi üçün üreyi yene deli kimi atmağa başlamışdı. Ne vaxt onu düşünse, onunla görüşeceyini xeyal etse üreyi eynile bu cür yerinden çıxacaqmış kimi olurdu. İllerdir bir-birlerini sevmelerine baxmayaraq ikisi de sevgisinden heç bir şey itirmemişdi... Onları heç bir şey ayıra bilmezdi... Ne hesret, ne ayrılıq, ne de ölüm...
Genc adam telaşla saatına baxdı. Sevdiyi yene gecikmişdi, 1 deqiqe gec qalmışdı. Üstelik o, sevdiyini gözletmemek üçün deqiqeler evvel qaçaraq gelir, onu gözlemeyi bele sevirdi. Amma sevdiyi her vaxt bunu edirdi. Davamlı özünü gözledirdi. Her kesin bir qüsuru olarmış deye düşündü...
Ve gözlerini önündeki ucsuz-bucaqsız denizlere yöneltdi.. Denizin sonu yox kimi idi, eynile sevdiyi qıza qarşı olan eşqi kimi denizin de sonu yox idi. Sonsuzluğa uzanırdı. Eslinde bu gün onlar üçün çox xüsusi bir gün idi. Öz aralarında sözlenecekdiler. Genc adam evvel bunu sevdiyine söylemiş, sonra da gedib iki üzük almışdı. Bu qeder ehemiyyetli bir günde heç olmasa onu gözletmemeli idi.. Amma alışmışdı artıq gözlemeye, "zereri yox bir az daha gözleyerem" deye düşündü. Güllerin yarpaqları nedense hele de yaş idi. Heç cür anlamırdı onları. Her şey bu qeder gözelken niye ağlayırdılar ki?
Ve az sonra sevdiyi gelecek, ona sarılacaq, qucaqlaşacaqdılar... Sonra söz üzüklerini taxıb, evliliye ilk addımlarını

[1] 2 >>