atacaqdılar.

Genc adam ele heyecanlı idi ki, sevdiyine qovuşmaq üçün can atırdı... Qağayılara baxdı, bir-birleriyle oynaşıb, uçuşan qağayılara... Ne qeder gözel reqs edirdiler havada. Tekrar saatına baxdı genc adam. Narahat olmağa başlamışdı. Sevgilisi yene gecikmişdi, hem de çox... Bu qeder gecikmemesi lazım idi. Her gün burada görüşmek üçün sözleşmirlerdimi? Her gün sahilde, qağayılara baxaraq, denizin onlara izah etdiyi nağılları dinleyerek bir-birlerine sarılıb hesreti aradan qaldıracaqlarına söz vermirlerdimi?
O zaman niye gelmemişdi yene?
Ağlına pis düşünceler gelmeye başladı. Xeyr.. xeyr.. ola bilmezdi. Sevdiyine bir şey ola bilmezdi. Onsuz heyat yaşanmazdı ki... O ölse bele davamlı menimle yaşayar deye düşündü genc adam. Bunun düşüncesi bele xoş deyildi. Gözlerini yere endirdi. Gözyaşlarını kimsenin görmesini istemirdi. Çünki nedense etrafındakı insanlar ona deli kimi baxırdılar. Narahat olmağa başladı baxışlardan.
Artıq bezmişdi... Yene sevgilisi geldi ağılına.. "Niye gelmedi göresen?" deye düşünmeye başladı. Gözlerini bağladı.
7 il oldu dedi. 7 ildir her gün bu sahilde idi, sevdiyini gözleyirdi. Daha çox döze bilmedi. Üreyi parçalanacaq kimi olurdu. Gözlerinden 1 damla daha yaş güllerin üzerine damladı... "Yene gelmeyecek yeqin, en yaxşısı men onun evine gedim deye öz özüne söylendi"... Heç olmazsa gülleri her zamanki kimi yanına qoyar, ona vermiş olardı... Genc adam ayağa qalxdı. Sevdiyiyle görüşmek üzre, yaşıl tepenin ardındakı qebrisitanlığa doğru yerimeye başladı...
Ona olan Eşqi ve Sevgisi onunla birlikde ölmemişdi...

<< 1 [2]