müdaxile ve hereket etmek ehtiyacımız azaldıqca, tebietin heyatını, yoldaşlarımızın heyatını seyr etmek qabiliyyetimiz artır, biz heyatının gedişini tenqidsiz, onun rengarengliyine teeccüblenmekden yorulmayaraq, bezen şefqet ve sakit kederle, bezen gülüşle, işıqlı sevincle, yumorla müşahide edirik.

<< 1 2 [3]