Heyatını günahlarla doldurmuş bir adam, yağışlı ve palçıqlı bir günde ayağı sürüşür ve yere yıxılır. Yıxılan zaman üstündeki paltarları çirklenmesin deye elleri ile yerden tutur ve ayağa qalxır.Yerden tutuduğu üçün sağ eli daha çox çirklenmişdi. Amma bu bedevi ve medeniyyeti olmayan biri, elini yumaq yerine, bir yere silmeyi üstün tutur. Silecek bir yeri olmadığından, hemin anda yoldan keçen bir uşağın başını oxşayaraq elini silir ve ordan ayrılar. Bu hereketden uşağın xeberi bele olmur. Adam qısa bir müddet sonra günahlarına tövbe edecek fürset bele tapmamış vefat edir.
Getdiyi yer melekler terefinden gösterileceyi zaman çox qorxur, çünki heyatı büs-bütün günahlarla dolu idi. Cehennemi gözleyerken hemin anda melekler ona cennet bağçalarından bir bağça gösterirler. Adam çaşıb qalır ve bu qeder günahı olduğu bir halda nece olur ki, Allah ona cenneti bexş edir? O quluma söyleyin, bir gün eli palçığa bulaşdığında, o, elini silmek üçün bir uşağın başını oxşamışdı. Etdiyi hereket yalnış olsa bele, o uşaq yetim idi. Kimse ona yaxınlaşıb başını oxşamamışdı. O qulum pis niyyetli olsa da, o yetimi o qeder sevindirdi ki; men de, o, gözel yetim qulumun hörmetine, o, günhkar qulumu bağışladım.
Peyğemberimizden (s.a.v.v.) bir hedis:«Kim mehebbetle elini bir yetimin başına çekse, Allah qiyamet günü yetimin başındakı tükün sayı qeder ona nur bağışlayacaq».!