Sonra birden Selini
hatırladım. Ya o işi almadıysa? O zaman kesin ben
de hayır diyecektim. Babamız denen herifle onu
asla ve asla yalnız bırakamam. Hayatını tehlikeye atamam. Selinin de işi kapması için dua etmeye
başladım. Sadece bu işde bari şansım bana gülsün.
Zaten hayatım zehirdi, ama burada bari ben
kazanayım. Derinden nefes alıp dolmuş gözlerimle
karşıya baktım. Ağlamayacaktım. Eğer olmazsa da
olmayacaktı. Demek ki benim de kaderimde o adamın ellerinde ölmek varmış. Yan tarafa
baktığımda Savaş beyin geldiğini gördüm. Dolu
gözlerimde bir anlık sert ifade oluştu. Sinirle ona
baktığımda o yana dönüp bana baktı. Bir anlık
şaşırmış ifadesini gördüm. Kaşları kalktı. Sonra
hemen gözleri sertleşti ve sadece kafasını sallayıp yanımdan geçti. Kokusu burun deşiklerime işledi.
Temiz ve ferah kokuyordu. Düşünceme kaşlarımı
çattım. Galiba başıma darbe almıştım dün. Adamın
kokusunu düşünüyordum. Hızlı ayak sesleriyle
karşı tarafa baktığımda Selinin uça uça yanıma
geldiğini gördüm. Ayaklanıp hemen ona doğru koştum
"Nazlı! Oldu! İşi kaptım Nazlı!" Dediğinde sırtımdan
sanki büyük bir taş kalktı. Olmuştu, nihayet bir
isteğim gerçekleşmişti. Allahım çok teşekkür
ederim. Sevinerek boynuna atladım. "Çok tebrik ederim canım, seni götürmeyip de kimi
götürecekler?" Yaralı kolumdan tutup sıktığında
bir anlık yüzümü buruşturdum. Elini yakmış gibi
Selin elini kendine çekti. "Çok özür dilerim, Nazlı, ben bir anlık sevinçten
öyle..." Mutlu ifadesi üzgünlüğe dönüştüğünde
gülümseyerek kafamı salladım. "Önemli değil canım." "Ya sen? Sende noldu?" "Beni de aldılar" dediğimde Selinin çığlığı tüm
holdingi bürüdü. "Ay canım! Çok mutluyum! Beraber çalışacağız!
Bize de güldü nihayet şans! İnana biliyor musun?"
Dediğinde sadece kafa sallaya bilmiştim. El ele
tutarak holdingden çıkarak dolmuşa bindik. Eve
vardığımızda kapının önünde duraksadık. Selinin
bana bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum. İkimiz de aynı şeyi düşünüyorduk. Yine bu
cehenneme gelmiştik işte.

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 8 >>