geç.
Savaş bey içeri girdiğinde asistanını yerinde
görmeyi sever." Kafamı sallayıp kahveli bardağı
alarak Savaş ukalasının odasına girdim ve kahveyi
masasına bırakıp kendi yerime geri döndüm. Tam
da oturduğum sırada kapı açıldı ve kendisi içeri dalınca ayaklanıp ifadesizce ona baktım. "Hoşgeldiniz, Savaş bey" beyi bastırarak
söylediğimde kaşı kalkık şekilde durup bana baktı. "Hoşbuldum, Nazlı hanım" o da benim gibi aynısını
yapınca gözleri devirmemek için kendimi zor
tuttum. Bir tepki vermediğimi görüp odasının
kapısını açtı ve içeri girdi. Bilmediğim tutmuş olan
nefesimi bırakıp yerime oturdum. Müjde hanım
mutfaktan çıkıp eşyalarını topladığı kutunu aldı ve bana son defa gülümsedi. "Sana başarılar canım,bir sorun olursa dahili
numaram 132, ara, seve seve yardımcı olurum" "Çok teşekkür ederim, iyi günler" dediğimde
kafasını sallayıp çıktı. Tam da elimi atıp bilgisayarı
çalıştırmak istediğimde telefonum çaldı. Hadi
bakalım, başlıyoruz. "Efendim?" "Odama gel" soğukça söyleyip telefonu yüzüme
kapattı. Ayağa kalkıp ağzını eğdim. Odomo gol.
Ukala. Kendi beğenmiş. Eteğimi düzeltip kapıyı
tıkladım. Beni sinir eden o sesini duyunca içeriye
girdim. Masasında oturmuş bana bakıyordu. Kapıyı
kapatıp masasının önünde durdum. Kahveyi bitirdiğini görünce uzanıp bardağı masadan aldım. "Buyurun, efendim" "Şimdi söyleyeceklerimi bir kez diyeceğim.
Hatırlasan iyi olur. Hatta bence bir defter al sen"
sırıtarak bana baktığında emin bakışlarla kaşımı
kaldırdım.
"Gerek yok efendim, benim hafızam yerinde" alayla
söylediğimde sırıtış yüzünden düştü. "Sen bilirsin. Bir soru sorarsan cevaplayacağımı
bekleme o zaman" "Beklemem" eminlikle dediğim sözcük karşısında
gözünde bir anlık sinir gördüm. Beni ezmeye
çalışıyordu,ama buna asla izin vermeyecektim. "İlk önce, öğlene kadar beni kimse rahatsız
etmesin,yoğunum. Sadece hayati önemi olan bir
arama olursa bağlaya bilirsin. Senin odanda dosya
dolabı var, onları harf sırasıyla dizmeni istiyorum.
Öğle yemeğine bir

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 9 >>