açmak
istediğimde kapalı oldum. "Selin orda mısın?" Kapını vurarak bağırdım. "Evet burdayım, Nazlı, noldu?" Sorduğunda derin
bir oh çektim. Ben sandım ki, o adam Seline bir şey
yaptı. Küt küt atan kalbimi sakinleştirmek için
derinden derinden nefes aldım. Başım dönüyordu,
ama o kadar çok heyecanlanmıştım ki, onu bile
unutmuştum. Bu gün sırtım en azında daha iyiymiş gibi geldi. Daha az acıyordu. Kendimi toparlayıp
hemen kendime bir siyah uzun kollu bluzla siyah
etek alıp üzerime geçirdim. Saçımı at kuyruğu
yaparak aynanın karşısına geçip yüzüme
baktığımda morlukların gittikçe sarıya doğru renk
değiştirdiklerini gördüm. İyi, en azından onlar iyileşiyorlardı. Hemen kapatıcıyla yüzümü kapatıp,
sadece kırmızı ruj çektim. Ateşli falan olduğum hiç
gözükmüyordu. Selinin de bunu bilmesine gerek
yoktu, yoksa beni durdurmaya çalışırdı. Bense o
ukalaya laf etmek için asla yem vermem.
Selin de hazırlandıktan sonra birlikte bir şeyler atıştırıp şirkete geçtik. Aslında kendimi çok kötü
hissediyordum, başım çatlıyordu, nerdeyse ateşim
40 falandı, başım da dönüyordu, ama
yenilmeyecektim. Bay odunun kahvesini yapıp
odasına götürdüm. Masaya koyup çıkmak isterken
kendisi odaya daldı. Dönüp ona baktığımda yüzünde yine aynı sert ifade vardı. "Günaydın, Savaş bey" sakince diyerek yanında
geçmek istediğimde beni durdurdu. "Dur bekle. Seninle konuşmam gereken bir şey var.
Geç otur şöyle." Kendisi koltuğuna geçerek
karşıdaki yeri işaret etti. Başım döndüğünden
adımlarıma dikkat edip yavaşça koltuğa geçtim.
Yine sırtımı yaslamadan yorgun gözlerle Savaş
beye baktım.
"Dün dediklerimin hepsini yaptın mı?" "Evet efendim. Dosyalar bitti, notları aldım,
istediğiniz gibi de çiçeği dediğiniz adrese
gönderdim." Kafasını sallayarak onayladı. "Güzel. Şimdi, biz yeni bir şirket olduğumuzdan,
kendimizi daha da çok tanıtmak ve yatırım
yaptığımız, işbirliği yaptığımız adamlar da dahil
olmakla bir balo düzenlersek iyi bir fikirdir diye
düşündük. Ortaklarımızın şerefine

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 8 >>