anamin sesi ile oyandim. Gozumun biri aciq, biri qapali yuxulu veziyyetde anama baxdim. Ayaga qalxmaq isteyende bir agirliq mene mane olurdu. Gozlerimi anamdan cekib baxdiqda Eminle rastlasdim. Basi menim sinemde cox yaxin bir veziyyetde uzanmisdiq. Heqiqeten sehv basa dusulurduk . Anam sert sesle sorusdu:
-Sema, ne olur burda?
-Hec, ana. Dunen eve gelende evde biri vardi. Meni gorub qacdi. Emin de men qorxdugum üçün burada yanimda qaldi.
Anam inanmamis bir şekilde mene baxirdi ve suni bir sesle:
-He bildim deye cavab verdi. Emin de bizi izleyirdi.
-Sema, men gedim artiq, deye dillendi ve qapiya teref ireliledi. Gulumsedim ve onu yola saldim. Emin getdikden sonra otagima qalxirdim ki, anam arxadan hundur ve sert sesi ile :
-Onunla aranda ne var?
-Hec bir sey. Sadece tanisiq.
-Lap yaxsi. Onun kiminle nişanlı olduğunu yeqin ki bilirsen. Eger onların arasina girersen, her kesden evvel qarsinda meni tapacaqsan.
Artiq esebimi cilovlaya bilmirdim. Geri qayidib anamin qarsisinda dikildim. Sesimin sert cixmagina mane ola bilmeyerek dedim:
-Niye? Sen kimsen? Sen menim anamsan, yoxsa onun nisanlisinin? Ana, umumiyyetle sen varsan? Yanimdasan? Evde biri var idi dedim, hec sene tesir bele etmedi. Belke mene bir şey ederdi? Ana, sen menim son kez ne vaxt agladigimi bilirsen? En son biz ne vaxt yemek yemisik birlikde? Ne vaxt senle dertlesmisik? Sen meni taniyirsan? En sevdiyim rengi bilirsen? Meni bu dord divar içinde tek buraxib getmisiniz. Hec yadiniza bele dusmurem. Is gorusmelerindeki insanlari menden daha yaxsi taniyirsiniz. Bu lenet olasi boyuk evde bedbextem men. Nifret edirem bu eve, pulunuza, sene, atama. Haminiza. Uzume deyen sert sille ile gözümden axan yaşlara mane ola bilmedim. Anam sert bir sesle:
-Terbiyesizlesme. Biz senin xosbextliyin üçün calisiriq.
-Haha. Menim xosbextliyim? Guldurme meni. Men xosbextem sence? Sen menim derdimi bilmirsen. Hec maraqlanmirsan da. Amma sadece bunu bil ki, menimartiq size ehtiyacim yoxdu. Siz mene lazim olanda

<< 1 [2] 3 4 >>