yaraşıqlı deyilem kii?- deyib ayağa qalxdı.
H: Azad, hara gedirsen?
A: Heç, emim gile,-deyib süretli şekilde evden çıxdı.
Evleri hikmet gille qonşu idi. Yaxınlaşıb qapını döydü. Qapını emisinin yoldaşı güler açmışdı.
A: Salam, emcanı, necesen?
G:Salam Azad, yaxşıyam sen necesen? keç içeri.
A: Çox sağol, Türkan evde?
G: He evde, neyse olub?
A: Yox,biraz işim var onla.
G: Yaxşı, indice çağırıram, otağındadır.
A: Yox, özüm gederem,- deyib Türkanın otağına çatdırır özünü. Qapını döyür “gel” sesini eşidib içeri keçir.
A: Salam, fındıq, necesen?
T: Salam, Azad, yaxşıyam sen necesen? heç olmasa fısdıq deyerdin özümü gözel sayardımde. Fındıq nedir, hemişe deyirsen?
A: sağol emi qızı, fısdıq deyende gözelleşeceksen ki? Hem boynuna alırsan da çirkinliyini,-deyerek zarafat edib eseb etmişdi türkanı.
T: Azaaad!-deye bağırmışdı. Heçde bele men gözelem. Menim kimi gözelini tap evlen, toyunda ayaqqabsız oynayacam.
A: (gülümseyir) Üreyimi oxudun deyesen, ele ona göre gelmişem.
T: Bele dee, ne meseledi emioğlu. Hem gelenden beri elinde tutduğun nedir? Diqqetimi çekdi.
A; Senin şeklindir. Bizde qalmışdı, getirdim.
T: Aaa doğurdan, unutmuşdum onu, çox sağol.
A: Yanındakı qız kimdir?
T; Deyrem axı işin, gücün qutarıb mene şekil getirmisen, yoxsa bu qızdan xoşun geldi.
Azadın içden tebessüm geldi üzüne.
A: He Türkan, o qız menim olacaq.
T: ( çox bilmiş tebessümle) az bilmirsen sende, Ömür çox gözel qızdır, hem xarakteride eladır.
A: (pıçıltıyla) “Ömür...” . Kimdir? Senin refiqendir? Harda qalır?
T: Azad bir nefes al. He, teze dost olmuşuq. Qrup yoldaşımın toyunda tanış olmuşuq. Lalenin(q.y) emisi qızıdır. Masallıda yaşayır.
A:Ele bu deqiqe bizi tanış eliyirsen.
T; Delisen Azad ele indi?
A: He, indi.
T: Gözle yazım.
A: Yaxşı gözledim(üzünde emin bir tebessümle)
Azadın sanki üzünde güller açırdı. Yene şekildeki ala gözlere möhrledi gözlerini ve yene onun adını pıçıldadı: “Ömür..”
T: Salam canım necesen?
Ö: salam can sağol sen necesen.
T: Sağol

<< 1 [2] 3 4 >>