Ne etsin, düşündü. Birden tapmış kimi yerinden qalxdı. Azadı qıcıqlandırmağın tek yolunu artıq bilirdi- “Qısqanclıq” . İki gün sonra bibisi oğlunun toyu var idi. Bundan gözel fürset ele keçmezdi. Qısa bir don geyinib şekili Türkana atmışdı,-bax gör necedi. Bilirdi ki, şekili Azada gösterecek.
...................................
Azad emisi gile gelmişdi.yene türkanın yanında idi. Ömür üçün darıxsa da özünü o yerli qoymurdu. Türkan Azada:
-Ömür bir don alıb, ele gözeldir ki, toya geyenecek. Al bax, şeklin atıb.
Ömürün düşündüyü olmuşdu. Azad alıb baxdı. Şekli gören kimi beyni çöndü. Hemin an öz telefonundan Ömürü yığmışdı.
-Bu donu biraz da gödeyi yoxuydu, çox uzundur axı ele bil?
Ömür ilk bşa düşmese de sonra üzü memnun ifade almışdı. Bu qız düzelmeyeecekdi ki,
-Sene ne, ay bala?
Azad yene de eseb olmuşdu. Telefonda var gücü ile Ömüüüür,- deye bağırmışdı. Cavabındaysa Ömür:
-Aycan,- demişdi.
Azad duruxdu. Bismillah, deyesen esebden öldüm cennetdeyem. Bu ne idi bele.
Ömürse telefonda gülürdü. Ne ise şirin diline salıb geyinmişdi donu, ancaq reqs filan olmayacaqdı.Ömür naz etsede danışmağa başlamışdılar. Azad Ömürün her şeyine qarışırdı. Toy günü Ömür yene de Azad terefinden izlemede idi. Reqs eden kimi xeber Azada çatır, o ise ya Ömüre yazır, ya da zeng edib başını qatırdı. Bu halına Azad özü bele gülürdü. Seriallardan vurub Azarbaycandan çıxmış, Qaraqbağı almışdı. Belelikle toy bitmişdi. Günleri artıq mehriban keçse de, qara buludların onları güddüyünden xebersiz idiler.
.........................
Ömür otağında kitab oxumaqla meşğul idi. Kitabın adı marağını çekdiyi üçün almışdı onu. “Sonuncu ölen ümidlerdir” Adı qeder içindekiler de diqqetini çekir...
“Bes niye min illerdir heyvanların güclüleri zeiflerini mehv etmekde iken, zeifler qırılıb yox olmurlar.Çünki min illerdir ki, daim tehlükede olan zeifler müxtelif yollar axtarır, ya celdliklerinin, ya hiylegerliklerinin, ya süretli nesilartırma qabiliyyetlerinin , hetta rengdeyişmelerinin hesabına

<< 1 2 3 [4] 5 >>