kesdi refiqesi. “O, seni aldadır. İş yerimin düz qarşısındakı restoranda genc bir xanımla her gün nahar edir. Sonra da bir-birlerine sarılıb maşına minirler...”

“Sus! Sus! Eşitmek istemirem bu yalanları” – deye bağırdı Sevda. Neçe illik refiqesini onun xoşbextliyini qısqanmaqla günahlandırdı...

Ertesi gün nahar vaxtı o restoranın qarşısında bir künce sıxıldı sessizce ve peri nağıllarının sadece nağıl olduğunu başa düşdü... Heyat yoldaşının evveller eyni xestexanada işlediyi genc tibb bacısını tanıdı o saat. Bezen evlerine qonaq gelen qadına nece sarıldığını gördü Aqşinin...

Axam heyat yoldaşı eve geler-gelmez bezen bağıraraq, bezen ağlayaraq, bezen ona möhkem-möhkem sarılaraq, bezen de yumruqlayaraq söyledi üzüne her şeyi. İnkar etmedi Aqşin. Zamanla hisslerin deyişe bildiyini, insanların orta yaşa çatdıqda ferqlilik axtardığı kimi bir neçe behane sadaladı ve çemodanını götürün çıxdı evden. Qapıdan çıxarken “son bir defe qucaqlamaq isteyirem seni” – dedi, amma Sevda “redd ol” – dedi nifretle...

İlk andaca boşandılar... Leyli ve Mecnunun bele hesed apara bileceyi müasir bir eşq macerasının bele sonlanmasına heç kim inana bilmirdi. Dostlarının desteyi ile ayaqda durmağa çalışdı qadın. Aqşinin sevgilisi ile birge Amerikada yaşadığını öyrendi. Bezen tek qaldığında onu hele de sevdiyini hiss edince, ağlamaq krizisi keçirir, sevgisinin yerini en az onun qeder nifretin evez etmesi üçün dua edirdi.

Aradan bir il keçdi... Her şeyin dermanı olduğu söylediyimiz zaman bele Sevdanın derdine elac olmamışdı. Bir seher dayanmadan çalınan qapı zengine oyandığında, qarşısında o qadını gördü. “Sen buraya ne üzle gelmisen?” – deye bağırmaq istedi, amma sesi çıxmadı. “Xahiş edirem, içeri girmeyime icaze ver, mütleq danışmalıyıq” – dedi genc qız. Divanda oturdu ve çetinlikle eşidilecek bir sesle danışmağa başladı:

“Her şey göründüyü kimi deyil eslinde. Çox ağrılıdır, amma Aqşin 1 saat evvel öldü. Keçen il Amerikadakı konqrese getdiyi zaman öyrendi xesteliyini ve

<< 1 2 [3] 4 >>