4.BÖLÜM
Xoşbextliyin itirilmiş ünvanı.

Çaresizlik duyğularımı esir edir.
Seni mene nağıl edir, yasaq edir.
Meni sene oyuncaq edir.
Tragikomik bir eşqin esiri olduğumu car çekir aleme.
Sehneleşdirir, ictimailleşdirir hisslerimi...
Ve baş rolda başkasını oynadıb meni izleyici edir.
.......................................
A: Ana, yene bu telaş nedir.
H: Atanın ad günüdür bu gün hazırlıq görürem, bacın gil de gelecek.
A: Eh men onu unutmuşdum. Ne gözel iyisi gelir yemeklerin. Menim sevdiyim yemekleri de bişirde, gerek ad günüm ola?(gülümseyerek)
H: yaxşı, bişirerem, bu qıskanclığı yere qoymadında sen.
A: Heçde bele,hem narahat olma, heç bir müddetden sonra senden istemerem.
H:Hele buna bax kimden isteyecen. Yoxsa arvad almısan xeberimiz yoxdu?
Azad gülümsemeye başlayır.
H:Hele heçne yoxdu ananın yemeklerini ikinci sıraya saldın demek?
Azad Humay xanımın arxadan boynunu qucaqlayıb üzünden öpür.
A:Zarafat edirem ana heyatıma kim gelir gelsin, etdiyi heçne senin etdiklerinden, bişirdiklerinden üstün olmaz.
H:Yaxşı-yaxşı imkan ver işimi görüm.
A:Yaxşı ana mende emim gile deyib şirkete keçecem.
H:Yaxşı onda Gülnar gile de onlarda gelsin birlikde olarıq. He birde Türkan qızıma de gelsin mene kömek etsin. (gülerek) Beli Humay xanımın fikri Azadla Türkanı birleşdirmek idi.
A: Oldu ,ana, getdim,- deyib çıxır evden...
................................................
Azad emisi gilin qapısında idi, qapını döymek isteyende zeng gelir.
A:he Ülvü.
Ü: Hardasan, gelecen şirkete?
A: He, gelecem, emim gile girim gelirem.
Ü: Oldu, görüşerik.
Azad telefonu söndürüb qapını döydü. Qapını Türkan açır.
A: salam, fındıq.
T; Salam Azad, fındıq demede,-deyib dodağını büzür.
A: Fındıqsanda, evdekiler hanı?
T: anam metbexde, atam işde.
A: sen nenirsen? he bu arada, anam seni kömeye çağırır. Atamın ad günü üçün hazırlıq görür.
T: Aaa heqiqeten ee, bu gün emimin ad günüdür. Gederem indi.
A: He mende şirkete gedirem. Emcanıma da de axşama emimi de götürüb

[1] 2 3 ... 6 >>