Azad, necesen?
A: Sen!
G: He, men. Çoxdandır zeng edib axtarmırsan, nömremi de silmisen yeqin.
A: He, Günel, görüşesek yaxşı olar.
G: Axı men darıxmışam seninçün.
A: Günel! Ne yaşadıqsa keçmişde qalsın. Birde çıxma qarşıma.
Söndürüb telefonu sert şekilde masanın üstüne qoyur.
Günel telefonun üzüne söndürülmesine esebleşir telefona baxaraq; Görerik Azad bey,- deyib bic-bic gülür.
Bu an qapı yene döyülür. Azad başını elinin arasına alıb bezgin şekilde gel deyir. Ülvi masaya doğru gelerek:
Ü: Ne olub Azad, sesin çöle gelir.
A: Heç, Günel zeng elemişdi, ona esebleşdim.
Ü: Gemide tanış olduğun qız?
A: He, o, danımaq istemediyimi dedim, başladı esebleşdirmeye.
Ü: Boş ver onu, el çeker. Sabah vacib iclas var bilirsen de. Bu gün şirketde olmalıyıq, axşam senedlere göz gezdirek.
A: Doğurdan,iclas var unutmuşam. Bu aralar nese unutqan oluşam.
Ü: Niye nese olub?
A: Ömüre göre,- deyib Ülvüye baxır.
Ü: Ömür kimdir ( gülümsenerek)
A: Men, deyesen, aşiq oluram.
Ü: İnanmaram, Azad Selimov ve aşiq olmaq. Danış görüm, onsuz sezmişdim sende bir qeribelik olduğunu.
Azad başdan, Ömürü şekilde gördüyü ilk günden bu güne qeder olanları Ülviye danışır.
A: He bele, fikrim ancaq Ömürdedir.
Ü: Yeni sadece şekilde gördüyün qıza vurulmusanda?
A: He Ülvi, arxasıca adam da salmışam, çox temiz bir qızdır. Amma mene sevirem ya da tam isteyirem deyene qeder qarşısına çıxmaq istemirem.
Ü: Xeyirlisi, qardaşım, seni ilk defedir bele görürem. İnşallah yaxşı olar.
A: Arxasına yaslanıb- İnşallah.
Ü: Burdasanda he?
Azadın yadına anasının tez gel demesi düşür.
A: Yox Ülvi bu gün atamın ad günüdür, evde olmalıyam.
Ü: Yaxşı onda özüm hell ederem.
Azad bir an fikirleşir: Ülvi gel bir yerde gedek, yemekden sonra birge baxarıq.
Ü: Yaxşı onda şirketde bir-iki işim qalıb hell edim, gelerem.
Azad asqıdan kostuymunu götürüb: yaxşı onda men çıxıram.
Ü; yaxşı qardaşım, yaxşı yol.
Azad şirketden çıxarken Ömüre zeng edir. Amma cavab veren olmur. Yeqin başı qarışıqdı. Telefonu

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>